ارائه ي مدل تاثير وفاق سازماني بر كاهش نفاق سازماني و افزايش برونداد آموزشي در دانشگاه علوم پزشكي مازندران

هدف پژوهش حاضر تدوين مدل تاثير وفاق سازماني در معاونت آموزشي و پژوهشي بر كاهش نفاق سازماني در دانشگاه علوم پزشكي مازندران بود. در اين پژوهش از راهبرد تركيبي استفاده شد. روش پژوهش در دو بخش كمي و كيفي انجام شد. در بخش كيفي از روش گرندد تئوري و در بخش كمي تحقيق از روش معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش در مرحله كيفي متخصصان و مديران آموزش و پژوهشي  شامل 20 نفر ودر بخش كمي كليه اساتيد دانشگاه شاغل دانشگاه علوم پزشكي استان مازندران در سال (1398) كه با بهره گيري از فرمول كوكران تعداد 334 نفر به عنوان حجم نمونه برآورد شدند. در بخش كيفي بر اساس نمونه گيري حاوي اطلاعات غني و در بخش كمي براي انتخاب نمونه ها از شيوه نمونه گيري طبقه اي استفاده شد. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه هاي محقق ساخته جمع آوري مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. براي تجزيه و تحليل داده از تحليل عاملي اكتشافي و تائيدي استفاده گرديد. نتايج كيفي پژوهش؛ شرايط علي (اعتماد، معنويت سازماني و هوش)، شرايط زمينه اي (مهارت هاي ارتباطي، ساختار سازماني و تخيل)، شرايط مداخله اي (موقعيت هيجاني، گروه هاي غيررسمي و رفتارهاي سياسي)، راهبرد (توسعه و بهبود فرهنگ سازماني، شايسته سالاري سازماني و آموزش مهارت هاي همدلي) و نتايج (كاهش رفتار ضدشهروندي، كاهش نفاق سازماني و كاهش اينرسي سازماني) را در قالب مدل وفاق سازماني بر كاهش نفاق سازماني نشان داد. همچنين يافته هاي كمي حاكي است؛ وفاق سازماني بر كاهش نفاق سازماني در دانشگاه علوم پزشكي مازندران موثر است و مدل پژوهش و شاخص هاي آن درحد قابل قبول و مناسب قرار دارند.