نقش ميانجي عدالت سازماني در ارتباط بين رهبري تحول آفرين و جانشين پروري در آموزش عالي

The Mediating role of Organizational Justice in the Relationship between Transformational Leadership and Succession Planning in Higher Education (Case study: Kharazmi University)

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي عدالت سازماني در ارتباط بين رهبري تحول آفرين و جانشين پروري در آموزش عالي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه مديران (تعداد 200 نفر) دانشگاه خوارزمي بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 120 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از سه ابزار پرسشنامه جانشين پروري(كيم، 2006)، رهبري تحول آفرين باس و اوليو (2004) و عدالت سازماني(نيهوف و مورمن ، 1993) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها نيز با روش مدل يابي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزارهاي AMOS و Spss22 انجام شد. نتايج مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد كه مدل مفهومي پژوهش با داده هاي تجربي برازش بسيار مطلوبي دارد و عدالت سازماني نقش ميانجي كامل را در ارتباط بين رهبري تحول آفرين با جانشين پروري دارد. بر اين اساس رابطه متغير رهبري تحول آفرين با جانشين پروري از طريق عدالت سازماني در قالب تحليل مسير مورد تاييد قرار گرفت. بدين شرح كه متغير عدالت سازماني نقش تسهيل كننده را در رابطه بين رهبري تحول آفرين با جانشين پروري نشان داد. همچنين متغير پيش بين رهبري تحول آفرين اثر مستقيم و مثبت بر جانشين پروري مديران داشت. بر اساس نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه عدالت سازماني در دانشگاه نقش تسهيل كننده در توسعه برنامه هاي جانشين پروري دارد. بدين شرح كه با اتخاذ رويكرد رهبري تحول آفرين در دانشگاه، عدالت سازماني نيز در دانشگاه برقرار خواهد شد و در نهايت فرايند جانشين پروري نيز ارتقاء و توسعه پيدا خواهد كرد.

The aim of the present study was to investigate the mediating role of organizational justice in the relationship between transformational leadership and succession planning in higher education. The research method was descriptive correlational. The statistical population of this study included all administrators (200 people) of Kharazmi University were selected by convenience sampling method. For data collection were used the three Questionnaire of succession planning (Kim, 2006), Bass & Avolio (2004) transformational leadership, and organizational justice (Niehoff, and Moorman1993). Data analysis was done by using structural equation modeling in AMOS an‎d Spss-22 software. The results of structural equation modeling showed that the conceptual model of research with experimental data fits very well and organizational justice plays the role of a complete mediator in the relationship between transformational leadership and succession planning. Accordingly, the variable relationship between transformational leadership and succession planning through organizational justice was confirmed in the form of path analysis. Thus, the variable of organizational justice showed a facilitating role in the relationship between leadership and transformational leadership and succession planning. Also, the leading variable of transformational leadership had a direct and positive effect on the succession planning of administrators. It can be concluded from the results of the study that organizational justice in the university has a facilitating role in the development of succession planning programs. Thus, by adopting a transformational leadership approach at the university, organizational justice will be established at the university, and eventually the process of succession planning will be upgraded and developed.