بررسي نگرش و رفتار زيست محيطي شهروندان شهر شيراز

بسياري از تهديدات زيست محيطي، تخريب منابع و آلوده سازي محيط پيامد رفتار انساني است. تنها تغيير در رفتار انساني مي‌تواند اين مشكلات زيست محيطي را كاهش دهد. يكي از معيارهاي پيش بيني رفتارهاي محيط زيستي، عامل نگرش مي باشد. بنابراين هدف اين پژوهش، بررسي رابطه نگرش شهروندان شهر شيراز با رفتار زيست محيطي آنان مي باشد. مطالعه ي حاضر، پيمايشي است كه جامعه آماري آن شامل شهروندان (15 تا 60 سال) پنج منطقه از مناطق شهر شيراز مي باشد. حجم نمونه بر اساس فرمول منطقي كوكران تعداد 268 شهروند و روش نمونه گيري، خوشه اي چند مرحله اي است. ابزار اصلي جهت جمع آوري داده هاي موردنياز، پرسشنامه براساس طيف دانلاپ مي باشد. ميانگين و انحراف معيار نمره رفتار زيست محيطي شهروندان 16.78 ± 79/ 71 )ميانگين 0تا 100) است كه در گروه هاي مختلف، متغير مي باشد. سن، ميزان نگراني درباره مسايل محيط زيست و روند تخريب آن، تحصيلات و نگرش با متغير وابسته رابطه معناداري را نشان مي دهند. در مدل نهايي، نگرش زيست محيطي مهم ترين عامل تاثيرگذار بر رفتار زيست محيطي مي باشد. با توجه به نتايج، لازم است برنامه هاي فرهنگي متنوع از جمله عملكرد رسانه ها مورد ارزيابي و تاكيد قرار گيرد.