بازنمايي نگرش دوگانه به طبيعت در لايه‌هاي زباني و بلاغي اشعار برزگري در فرهنگ بختياري

نگرش دوگانه به طبيعتِ ييلاق و قشلاق از موضوع هاي مهم بازتاب‌يافته در اشعار برزگري در فرهنگ بختياري است. اهميت بررسي اين موضوع در اين است كه اين نگرش ها شيوۀ برخورد افراد را با طبيعت شكل مي دهند و مي توانند آثار مثبت يا منفي‌اي در اين زمينه درپي داشته باشند. بر اين اساس، هدف در اين پژوهش بررسي بازنمايي نگرش به طبيعت ييلاق و قشلاق در لايه هاي زباني و بلاغي اشعار برزگري با روش اسنادي است. نتايج پژوهش نشان مي دهد نگاهي دوگانه به طبيعت ييلاق و قشلاق در اشعار برزگري وجود دارد؛ به گونه اي كه توصيف طبيعت ييلاق، مثبت، بهشت آيين و القاكنندۀ شور، جوشش و زندگي است، اما تصوير طبيعت قشلاق، تصويري منفي، زشت، سياه و جهنم گونه است كه بر خشونت دلالت دارد. در اين اشعار بيشتر از تقابل واژگاني تفضيلي، كمكي و منفي، واژه هاي نشان دار، نام گزيني مكان ها، موسيقي قافيه و تكرار، وجه فعل و صفت، استعارۀ مصرحه و انسان انگاري، تشبيه و كنايه، براي بازتاب اين نگرش دوگانه به طبيعت استفاده شده است.