نفقه زوجه و مقاصد شريعت

يكي از رويكردهاي مهم در مطالعات فقهي، توجه به مقاصد شريعت در احكام شرعي است، يعني توجه به ملاكات و علل وضع احكام و نيز مصالح و مفاسد آن از منظر قانون گذار اسلام به گونه اي كه آن مقاصد و علل احكام با روح كلي شريعت اسلام منافات نداشته باشد. بر اساس مقاصد كلي شريعت در نكاح كه عبارت است از تشكيل خانواده، توليد نسل و انشاء صورت انساني نه اطفاي شهوت حيواني و مقاصد جزيي شريعت در نفقه كه عبارت است از تأمين نيازمندي هاي زن در خانواده، مي توان گفت كه اولاً: نفقه همسر به عنوان تكليف يك جانبه بر عهده شوهر بوده و فقط نشوز زوجه مانع استمرار آن است. ثانيا: نفقه زوجه عبارت است از تامين نيازهاي مادي، بهداشتي، معنوي، رواني، علمي و آموزشي او در راستاي استحكام نظام خانواده و تربيت صحيح فرزندان، از اين رو تعيين نفقه در مسائل مادي مانند مسكن، لباس و غذا از باب طريقيت بوده و في نفسه موضوعيت ندارد. ثالثاً: نفقه زوجه به عنوان هدف مياني يعني دنيوي مطرح بوده نه هدف اصلي و اخروي.