بررسي يگانه‌انگاري حقيقت نفس‌ناطقه و قلب در حكمت و عرفان اسلامي

نگارنده به‌قصد پاسخ به يكي از مسائل مهم در حوزه انسان‌شناسي فلسفي، يعني: «چيستي قلب انسان» و با ايده «يگانه‌انگاري حقيقت قلب در عرفان نظري با حقيقت نفس ناطقه در حكمت نظري»، به روش كتابخانه‌اي پژوهش پيشرو را آغاز كرده است. وي در ابتدا با بازخواني آراي عارفان و فيلسوفان برجسته اسلامي، ايده خود مبني بر يگانه‌انگاري را تقويت كرده و سپس به بررسي ديدگاه دگر‌انگاري قلب و نفس ناطقه پرداخته است. نگارنده در نهايت با معرفي قلب از منظر عارفان اسلامي به‌عنوان «حقيقت جمعي و احاطي انسان كه جامع و شامل تمام مراتب انساني يا حقيقهُالحقايق انساني است» آن را با حقيقت نفس‌ناطقه به‌ويژه در حكمت‌متعاليه منطبق دانسته و معتقد شده: «تبيين فلسفي چيستي قلب بر اساس آنچه در مورد نفس‌ناطقه در حكمت‌متعاليه گفته شده، امري موجه است». بخش آخر اين مقاله به پاسخ شبهاتي چند، پيرامون ايده يگانه‌انگاري اختصاص يافته است.