وحدت انگاري مادي انسان در مكتب تفكيك؛ بررسي برخي پيامدها

بزرگان مكتب تفكيك منكر تجرد نفوس انساني هستند و به جهت تأكيد بر جسمانيت نفس و بدن، به يگانگي مادي انسان اعتقاد دارند اما به جهت اذعان به ماوراي طبيعت از زمره مادي انگاران محض خارج مي شوند. عموم ايشان به جهت باور به تمايز كامل بين قرآن، فلسفه و عرفان، علوم بشري را مشكوك و غير يقيني دانسته و لذا جمع اين مواضع را التقاط و اجتماع امور متنافر مي دانند. مطالعه پيش رو بر اساس مباني انسان‌شناختي، ناكارآمدي تحليل و تبيين بزرگان مكتب تفكيك در مسائلي همچون معاد جسماني، كيفيت ادامه حيات صرفاً مادي انسان در عالم برزخ و اجتماع ناسازگار ماديت نفس و تجرد علم را مورد بررسي و نقد قرار داده است و با روش تحليلي توصيفي سعي نموده به اين پرسش پاسخ دهد كه آيا بانيان مكتب تفكيك توانسته اند با مادي انگاري وجود انسان تبييني موفق از معاد، برزخ و حقيقت علم و ادراك به دست دهند؟