گفتمان مالي سازي مستتر در روش هاي حسابداري ايران

The Subtle Financialization Discourse in Iranian Accounting Procedures

حسابداران در تمامي جهان امروزه آموزه هاي حسابداري را با اين تصور به كار مي گيرند و در اختيار ديگران قرار مي دهند، كه آنچه ارايه مي­دهند چيزي جز يك اندازه­ گيري خنثي و بيطرفانه از رويدادهاي اقتصادي نيست. اما در واقع، اين اعداد بر مبناي استانداردها و رويه ­هايي ايجاد شده است كه يك گفتمان مشخص را با خود همراه دارد. در اين مقاله به تدقيق اين گفتمان پرداختيم تا مشخص كنيم چه چيزي با اين اعداد به ظاهر خنثي به مخاطبان حسابداري منتقل مي­ شود و از اين طريق كدام مراقبه جايگزين كدام تنبيه شده است. براي اين منظور "مفاهيم نظري گزارشگري مالي" كه به عنوان اصول نگرش حسابداري شناخته مي ­شود و مبناي تدوين استانداردهاي حسابداري مي ­باشد را مورد تحليل گفتمان و محتوا قرار مي­ دهيم. حسابداران با انتقال گفتمان اين بيانيه، در عملكرد خود مروج انديشه­ اي ناگفته و نانوشته هستند كه كشور را رو به تباهي مي­برد؛ غيبت­ گرايي و نامسيوليتي.

Today, accountants all around the world, use accounting doctorines and share it with others with the idea that what they communicate is nothing but neutral measurement of economic events. What they communicate, however, is based on standards and procedures that bear a specific discourse. In this paper, we search for this subtle discourse in order to determine what is actually transmitted to the audience with the seemingly neutral numbers and in this process, the social punishments are replaced by which peculiar discipline. So we take the statemmenf of “Financial Reporting Theoretical Concepts”, known as Iranian Conceptual Framework, as the basis of Iranian accounting standards as a subject for content and discourse analysis. We show that by dissemination of the financialization discourse embedded in the statement, accountants promote unwritten and unspoken thoughts that take the national economy to a state of annihilation through what we call Absenteeism and Illiability.