بحران مالي و تجديد ارائه صورت‌هاي مالي: شواهدي از بورس اوراق بهادار تهران

Financial Distress and Restatement of Financial statements: Evidence from Tehran Stock Exchange

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين بحران مالي و تجديد ارائه صورت‌هاي ماليشركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در اين راستا، داده‌هاي 107 شركت غير مالي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي بازه زماني 1395-1389 مورد بررسي قرار گرفت. براي تعيين بحران مالي و اندازه‌گيري خطر ورشكستگي از الگوي امتيازدهي بازار نوظهور (امتياز Z˝ آلتمن) استفاده شد. به‌منظور دستيابي به هدف اصلي پژوهش دو فرضيه تدوين و از آزمون مقايسه ميانگين و رگرسيون خطي چند متغيره با روش داده‌هاي تركيبي براي آزمون آن‌ها به‌كار گرفته شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه بين شدت تجديد ارائه در شركت‌‌هاي بحران‌زده و شركت‌هاي سالم تفاوت معناداري وجود ندارد. باوجود اين، خطر ورشكستگي به‌گونه‌اي مثبت و معنادار با شدت تجديد ارائه صورت‌هاي مالي رابطه دارد. به بيان ديگر، با افزايش خطر ورشكستگي، شدت تجديد ارائه صورت‌هاي مالي افزايش مي‌يابد.

The main purpose of this study is to investigation the relationship between financial distress and restatement of financial statement for listed companies on the Tehran Stock Exchange (TSE). Consequently, in this study a sample of 107 nonfinancial listed companies on the TSE from 2010 to 2016 were investigated. Emerging Market Scoring (EMS) model was used for determining the financial distress and bankruptcy risk. In conducting this study, two main hypotheses were proposed. Comparison of means tests (t-test) and multiple linear regression analysis on panel data were used to test these hypotheses. The research results showed that there is no significant difference between the magnitude of financial restatement in financially distressed and non-distressed companies. However, bankruptcy risk is positively related to magnitude of financial restatement. That is, the more the bankruptcy risk, the more magnitude of financial restatement.