اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر سطح تاب‌آوري و بهزيستي روان‌شناختي بيماران زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس در شهرستان همدان

سابقه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس (ام‌اس) نوعي بيماري مزمن و پيش‌رونده سيستم اعصاب مركزي است و به‌شدت سلامت جسماني و بهزيستي رواني افراد را تحت تأثير قرار مي‌دهد. به همين منظور مطالعه حاضر با هدف ارزيابي تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سطح تاب‌آوري و بهزيستي رواني بيماران زن مبتلا به ام‌اس در استان همدان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر يك پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان مبتلا به ام‌اس در شهرستان همدان بودند كه به ‌روش تصادفي ساده 40 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌طور تصادفي به دو گروه 20 نفري مداخله و كنترل تقسيم شدند. گروه مداخله به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي ( هفته‌اي يك جلسه) تحت درمان گروهي مبتني برپذيرش و تعهد به‌صورت مجازي قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. وضعيت تاب‌آوري و بهزيستي روان‌شناختي هر دو گروه با پرسش‌نامه‌هاي تاب‌آوري كونرديويدسون و بهزيستي روان‌شناختي ريف قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيري و تحليل كوواريانس شد. بعد از اطمينان از رعايت پيش‌فرض‌هاي آماري، از تحليل رگرسيون و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته‌ها: در گروه مداخله و كنترل به‌ترتيب ميانگين تاب‌آوري در پيش‌آزمون 3.16 ± 43.33 و 3.53 ± 43.80 (0.05 P)، در پس‌آزمون 2.85 ± 53.13 و 4.05 ± 43.47 (0.05 P) بود. در گروه مداخله و كنترل ميانگين بهزيستي رواني به‌ترتيب در پيش‌آزمون 7.59 ± 119.38 و 7.36 ± 94.07 (0.05 P) و در پس‌آزمون 10.96 ± 163.67 و 9.63 ± 94.97 (0.05 P) بود كه حاكي از تفاوت معني‌دار بين گروه مداخله و كنترل است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد باعث ارتقاي تاب‌آوري و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به ام‌اس مي‌شود.