مؤلفه‌هاي سيستم روابط بين كاركنان مبتني بر تمدن سازماني دانش‌محور در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي

مقدمه: روابط بين كاركنان در دانشگاه‌ها، مجموعه اي از چارچوب ها، سياست ها و روش هايي است كه مي‌تواند منجر به اثربخشي و كارآمدي نيروي انساني شود. ازاين‌رو، مطالعه حاضر به شناسايي مؤلفه‌هاي سيستم روابط كاركنان مبتني بر تمدن سازماني دانش‌محور در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي پرداخته است.روش ها: پژوهش حاضر از نوع كاربردي بود كه با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي توصيفي انجام شد. جامعه آماري اساتيد مديريت خدمات بهداشت درماني، مديران دانشگاه‌هاي علوم پزشكي منطقه نُه آمايشي و اساتيد گروه مديريت دولتي دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند بودند كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند 16 نفر تا اشباع نظري انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده شد.يافته هاي مصاحبه‌ها با روش تحليل محتوا (كدگذاري باز و محوري) تحليل شد. يافته ها: بر اساس نتايج اين پژوهش، هشت تم اصلي روابط مبتني بر اعتماد، روابط غيررسمي و ارگانيك، روابط مبتني بر شفافيت، روابط مبتني بر توسعه دانش و تخصص، همكاري بين سازماني، روابط مبتني بر تحقق اهداف، روابط مبتني بر منشور اخلاقي، ارتباطات گروهي شناسايي شد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مي‌توان گفت روابط مناسب بين كاركنان سازمان پيش‌شرط موفقيت مديريت دانش محسوب مي‌شود كه منجر به افزايش كارايي، ايجاد انگيزه و كارآمدي آن‌ها خواهد شد. بنابراين، براي ايجاد تمدن سازماني دانش‌محور بايد به عوامل مؤثر در روابط كاركنان توجه بيشتري شود.