نقش واسطه‌اي خوش‌بيني تحصيلي در رابطه بين خودكارآمدي ادراك‌‌شده و سازگاري دانشجويان با دانشگاه

The mediating role of academic optimism in the relationship between perceived self-efficacy and students' adjustment to university

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي خوش‌بيني تحصيلي در رابطه بين خودكارآمدي ادراك‌شده و سازگاري دانشجويان با دانشگاه در قالب مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه‌ي دانشجويان دوره كارشناسي پرديس‌هاي دانشگاه فرهنگيان فارس بود كه در نيم‌سال اول سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند كه از بين آن‌ها تعداد 300 دانشجو به روش نمونه‌‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي خودكارآمدي موريس، خوش‌بيني تحصيلي اسچنن-موران و همكاران و سازگاري با دانشگاه بيكر و سيريك، پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS (نسخه 24) استفاده شد. يافته‌ها نشان دادند كه مدل با داده‌هاي پژوهش برازش مناسبي دارد و خودكارآمدي ادراك‌ شده بر خوش‌بيني تحصيلي و سازگاري دانشجويان با دانشگاه اثر مستقيم دارد. اثر غيرمستقيم خودكارآمدي ادراك‌ شده بر سازگاري با دانشگاه با واسطه‌گري خوش‌بيني تحصيلي نيز معني‌دار بود. بدين ترتيب بايد گفت كه خودكارآمدي ادراك ‌شده مي‌تواند هم به طور مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق خوش‌بيني تحصيلي بر سازگاري دانشجويان با دانشگاه مؤثر باشد. نتايج اين پژوهش پيام‌آور آن است كه دست‌اندركاران تعليم و تربيت جهت بالا بردن سطح سازگاري دانشجويان با دانشگاه، مي‌توانند به آموزش و ارتقاي توانمندي‌هايي همچون خودكارآمدي ادراك ‌شده و خوش‌بيني تحصيلي بپردازند.

Using Structural Equation Modeling (SEM), this study intended to investigate the mediating role of academic optimism in the relationship between perceived self-efficacy and students' adjustment to the university. The statistical population of the study included all undergraduate students of Fars Farhangian University who were studying in the first semester of the 1397-98 academic year, from which 300 students were selected by cluster random sampling. They responded to the Morris Self-Efficacy Questionnaire, Tschannen-Moran et al.'s Academic Optimism Questionnaire, and Students’ Adjustment to College Questionnaire (Baker & Siryk, 1989). The data was analyzed by performing SEM in AMOS software. The findings revealed that the model fits well with the research data and that perceived self-efficacy has a direct effect on the students' academic optimism and adjustment to the university. The indirect effect of perceived self-efficacy on university adjustment, mediated by academic optimism, was also significant. In other words, in the results of the study, self-efficacy was found to affect the students' adjustment to the university, both directly and indirectly through the mediation of academic optimism. The findings imply that for the students to increase their academic adjustment, they need to practice and improve skills such as perceived self-efficacy and academic optimism; this is significant for the educational staff to consider.