شناسايي و ارزيابي مولفه هاي هنر عمومي موثر در خلق تجربه هاي دموكراتيك دهه 80 (نمونه موردي : بوستان آب و آتش شهر تهران)

سير تحول هنر عمومي در ايران تغييرات چشم‌گيري را به همراه داشته است؛ به‌خصوص بعد از دهه 1380 هنر اجتماعي و گفتماني به‌تدريج جاي خود را به هنر تزييني، فرماليستي و انتزاعي داده است و گفتمان بازسازي با كاركرد اجتماعي كه هم‌سويي و هم‌بستگي اجتماعي را به همراه داشت، كمرنگ تر شد؛ از سوي ديگر، نياز به محيط‌هاي انساني و پرجنب‌وجوش در شهرهاي شلوغ و پر ازدحام امروزي نيازي است كه فكر تمامي مسئولين شهري از قبيل طراحان، برنامه ريزان و سياست‌گذاران شهري را به خود مشغول كرده است، بنابراين، اين پژوهش با هدف در نظر گرفتن نقش مخاطب در بازپس‌گيري و نحوه استفاده از فضا در ارتباط با فعاليت‌هاي هنري و هنر عمومي و ارتقاي كيفي فضاي دموكراتيك به بررسي ميزان تاثير مولفه‌هاي هنر عمومي در خلق و تجربه فضاي دموكراتيك دهه 80 در بوستان آب ‌و آتش شهر تهران پرداخته است.، اين پژوهش به روش تركيبي لانه به لانه كيفي در كمي است كه براي بخش كيفي از نرم‌افزار Atlasti و بخش كمي از SPSS بهره گرفته شده است. نتايج حاكي از آن است كه بيش‌ترين سهم مولفه‌هاي هنر عمومي مربوط به ديوارنگاره‌ها، المان‌هاي سازه‌اي، نمايش هم‌زمان، انجام جشن و مراسم و نورپردازي كه ضريب تعيين هر يك از آن‌ها 1 است، مي باشد. سپس، فواره‌هاي آب ‌و آتش المان‌هاي مشاهير با مقدار (0.893) و فرم‌هاي ساختماني با مقدار (0.846) در مرتبه‌هاي بعدي قرار دارند. كم‌ترين سهم ها مربوط به مجسمه سنگي با مقدار (0.427) و سالن آمفي‌تئاتر با مقدار (0.362) و پيست اسكي با مقدار (0.467) مي‌باشند.