اثر آنتي‌اكسيداني عصاره زنجبيل بر افزايش توان زيستي و كاهش آپوپتوز ناشي از استرس اكسيداتيو در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بافت چربي انسان و مغز استخوان موش صحرايي

زمينه و هدف: قدرت تكثير، پتانسيل تمايز به رده‌هاي سلولي مختلف و خودنوسازي بالاي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي (MSCs) باعث شده تا اين سلول‌ها به عنوان ابزار مناسبي براي طب ترميمي مورد توجه قرار گيرند، ولي يكي از مشكلاتي پيش‌رو، ايجاد استرس اكسيداتيو در بافت هدف و آپوپتوز سلول‌هاي بنيادي منتقل شده پيش از ترميم بافت مورد نظر است. پيش تيمار سلول‌هاي بنيادي با آنتي‌اكسيدان‌ها ممكن است آنها را نسبت به شرايط استرس اكسيداتيو مقاوم سازد. زنجبيل از گياهان دارويي مهم با خاصيت آنتي‌اكسيداني است. در مطالعه حاضر، اثر آنتي‌اكسيداني عصاره زنجبيل بر توان زيستي و القاء آپوپتوز ناشي از استرس اكسيداتيو در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي انسان و مغز استخوان موش صحرايي بررسي شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه، سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي انسان و مغز استخوان موش در محيط كشت DMEM با 20 درصد سرم جنين گاوي كشت داده شدند. سلول‌ها جهت پيش تيمار به مدت چهار و شش ساعت با غلظت‌هاي مختلف عصاره زنجبيل (۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ ميلي‌گرم/ ميلي‌ليتر) انكوبه و سپس با غلظت ۲۰۰ ميكرومولار H2O2 به مدت دو ساعت تيمار شدند. توان زيستي با استفاده از دستگاه الايزا ريدر با روش رنگ سنجي MTS و القاي آپوپتوز با استفاده از دستگاه فلوسيتومتري و كيت انكسين پروپيديوم يديد (AnnexinPI) طبق دستورالعمل، در هر دو زمان بررسي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماري spss، ورژن 18 و آزمون آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA) به انجام رسيد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه، با كد اخلاق IR.IAU.SHK.REC.1397.028به تصويب كميته اخلاق معاونت پژوهشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد رسيد. يافته ها: نتايج تست MTS، حاكي از افزايش وابسته به دوز و زمان توان زيستي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي تحت تيمار، مشتق از بافت چربي انسان است. همچنين تيمار با عصاره زنجبيل، سبب كاهش وابسته به دوز و زمان، ميزان آپوپتوز در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مغز استخوان موش صحرايي شد. نتيجه گيري: عصاره زنجبيل با كاهش استرس اكسيداتيو در سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي طول عمر آنها در بافت هدف و كارايي اين سلول‌ها در ترميم‌هاي بافتي را افزايش مي‌دهد.