تأثير دهان شويه كلرهگزيدين 0/12% بر ميكروهاردنس و الاستيك مدولوس عاج و سمان دندان هاي كشيده شده در اثر پريودونتيت مزمن و سالم

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي تاثير دهان شويه كلرهگزيدين 0.12% بر ميكروهاردنس و الاستيك مدولوس عاج و سمان دندان هاي كشيده شده در اثر پريودونتيت مزمن و سالم بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد-شاهدي، 30 دندان كشيده شده در اثر پريودنتيت مزمن و 30 دندان سالم كه به علت درمان هاي ارتودنسي يا نهفتگي خارج شده بودند، مورد آزمايش قرار گرفتند. هريك از گروه هاي دندانهاي مبتلا به پريودنتيت و سالم به دو زير گروه تقسيم شدند. يك زيرگروه به مدت دو هفته در محلول كلرهگزيدين 0.12% و زير گروه ديگر در بزاق مصنوعي قرار گرفتند. برش هايي از 1 ميلي متر زير ناحيه CEJ دندان ها بصورت موازي با افق تهيه و ميزان ريز سختي و مدولوس الاستيسيته عاج و سمان دندان هاي مورد مطالعه اندازه گيري شد. داده ها توسط آزمون ANOVA و t-test آناليز گرديد. (0.05=α) يافته ها: در اين مطالعه اثر متقابل بين گروه و كلرهگزيدين براي متغير ريزسختي عاج وجود داشت(P=0/002)، اما اثر متقابل بين گروه و كلرهگزيدين براي متغيرهاي ريزسختي سمان، الاستيسيته عاج و سمان معني دار نبود. (به ترتيب P=0/829 ، P=0.897 ، P=0/196). ميانگين ريز سختي عاج در نمونه هاي سالم و پريودنتيت با كلرهگزيدين نسبت به نمونه هاي بدون كلرهگزيدين به طور معناداري بيشتر بود. همچنين ميانگين ريزسختي سمان، الاستيسيته عاج و سمان در گروه سالم به طور معناداري بيشتر از گروه پريودنتيت بود. به علاوه، ميانگين ريز سختي سمان و الاستيسيته عاج و سمان در نمونه هاي با كلرهگزيدين نسبت به نمونه هاي بدون كلرهگزيدين به طور معناداري بيشتر بود. نتيجه گيري: استفاده از دهانشويه كلرهگزيدين 0.12 % باعث بهبود خواص مكانيكي(ريزسختي و مدولوس الاستيسيته) در هر يك از گروه هاي سالم و پريودنتيت مزمن مي شود. همچنين خواص مكانيكي عاج و سمان دندان هاي سالم از دندان هاي مبتلا به پريودنتيت مزمن بيشتر مي باشد.