تأثير تكنيك هاي مختلف ساخت فريم بر روي تطابق مارژين رستوريشن هاي ثابت پيچ شونده متكي بر ايمپلنت

مقدمه: عدم تطابق مارژين در رستوريشن هاي متكي بر ايمپلنت پيچ شونده، موقع اعمال گشتاور بستن پيچ منجر به تغيير شكل سوپراستراكچر و ايجاد استرين در استخوان زيرين مي شود. بنابراين افزايش تطابق مارژين از اهداف درماني درساخت پروتزهاي پيچ شونده مي باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي تاثير چهار تكنيك مختلف ساخت فريم ورك بر روي تطابق مارژين رستوريشن هاي ثابت پيچ شونده متكي بر ايمپلنت بود. مواد و روش ها: مدل اصلي يك بلوك آكريلي با دو عدد ايمپلنت بود كه يك پروتز سه واحدي پيچ شونده متكي بر ايمپلنت با پانتيك پرمولر دوم را شبيه سازي مي كرد. اباتمنت هاي استاندارد براي روكش هاي پيچ شونده روي ايمپلنت ها با تورك 25Ncmبسته شدند. 6 فريم ورك فلزي با چهار تكنيك كستينگ يكپارچه، لحيم كردن، كستينگ دابل و CAD/CAM فلز نرم كرم كبالت بر روي اباتمنت ها ساخته شد و گپ مارژين در پايه هاي قدامي و خلفي با روش استاندارد تست وان اسكرو One screw test ارزيابي شد. در مرحله بعدي پيچ اكلوزال هر دو پايه بسته شد و گپ مارژين مجددا اندازه گيري شد (تطابق كامل). ميانگين مقادير گپ مارژين درشرايط تطابق پاسيو و تطابق كامل محاسبه شد.در نهايت نتايج توسط آزمون آماري ANOVA و تست تعقيبي Tamhane ارزيابي شد (p 0/05 ). يافته ها: ميانگين مقادير گپ در گروه هاي مورد مطالعه در حالت تطابق پاسيو و تطابق كامل تفاوت آماري معني داري داشتند (p 0/001). براساس آزمون تعقيبي Tamhane در حالت تطابق پاسيو، ميانگين گپ مارژين در گروه CAD/CAMبه طور معني داري از ساير گروه هاي مورد مطالعه كمتربود (p 0.001). نتيجه گيري: پاسيويتي فريم ورك هاي ساخته شده براي پروتز هاي ثابت پيچ شونده توسط تكنيك ساخت فريم ورك تحت تاثير قرار مي گيرد و بهترين پاسيويتي به دست آمده مربوط به روش CAD/CAM مي باشد.