طراحي مدل اندازه‌گيري نوآوري سازمان با رويكرد تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي پويا و اعمال محدوديت‌هاي فازي براي كنترل اوزان و يافتن اوزان عمومي (مورد مطالعه: دانشگاه‌هاي سطح يك كشور)

هدف: ارزيابي كارآيي نوآوري كمك مي‌كند تا بهترين دست‌اندركاران نوآوري را به منظور الگوگيري مورد شناسايي قرار داده و روش‌هاي بهبود كارآيي را از طريق روشن نمودن نقاط ضعف مشخص نمود. در اين مقاله رويكرد فرموله‌سازي جديدي براي تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي پويا ارائه شده است تا ضمن كنترل اوزان انتخابي، كارآيي كلي سيستم‌هاي چندبخشي چند دوره‌اي (MPMDS) را مورد ارزيابي قرار دهد. روش: به منظور ممانعت از روبرو شدن با جعبه سياه فرآيند نوآوري، در ابتدا يك مدل مفهومي از ساختار شبكه‎اي پوياي نوآوري دانشگاه‎ها طراحي شده و سپس مدل تحليل پوششي داده‎هاي شبكه‎اي پوياي ارائه شده در اين تحقيق، مورد استفاده قرار گرفته شده است. يافته‌ها: از 13 دانشگاه مورد مطالعه، تعداد 1 دانشگاه (معادل 7 درصد) در فرآيند نوآوري كل كارآ شناخته شدند و ميانگين كارايي برابر 82/0 براي دانشگاه‌ها بدست آمد. در هر دو زيرفرآيند تحقيق و توسعه و بكارگيري نتايج نيز 1 دانشگاه (معادل 7 درصد) كارآ شناخته شد و ميانگين كارآيي به ترتيب برابر با 85/0 و 46/0 بدست آمد كه نشان‌دهنده عملكرد ضعيف دانشگاه‌ها در زمينه بكارگيري نتايج و پياده‌سازي و تجاري‌سازي ايده‌ها مي‌باشد. همچنين روند تغييرات ميانگين كارآيي در زيرفرآيند بكارگيري نتايج، كاملاً برعكس زيرفرآيند تحقيق و توسعه بود. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل نشان‌‌دهنده آن است كه مدل ارائه شده در اين تحقيق با كنترل وزن‌ها و محدود كردن آنها و توانايي اعمال اوزان مورد نظر مديريت، علاوه بر حل مشكلات مدل‌هاي متعارف تحليل پوششي داده‎ها در عدم كنترل اوزان، قابليت تفكيك‌كنندگي واحدهاي كارآ و ناكارآ را بهبود مي‎بخشد.