تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي نايقين با ساختار موازي و ورودي‌ها و خروجي‌هاي نادقيق (مطالعه موردي: سازمان تأمين اجتماعي)

هدف: تحليل پوششي داده‌ها يك روش مؤثّر براي ارزيابي كارايي نسبي واحدهاي تصميم‌گيرنده است. رو‌ش‌هاي كلاسيك، هر واحد سازماني را به صورت جعبه سياه در نظر گرفته و ارزيابي را به ورودي‌هاي اوليه و خروجي‌هاي نهايي، محدود و از فرآيندهاي داخلي غفلت مي‌ورزد كه اين مشكل با معرفي و بكارگيري تحليل پوششي داده‌ها در ساختارهاي شبكه‌اي جهت تحليل دقيق‌تر كارايي با درنظر گرفتن فرآيندهاي داخلي آن، مرتفع گرديده است. در اكثر مدل‌هاي ارائه شده، ورودي‌ها و خروجي‌هاي واحدهاي تصميم‌گيري، قطعي مي‌باشند اما در بسياري از موارد، اين داده‌ها با روش‌هاي دقيق، قابل اندازه‌گيري نيستند. لذا اين مقاله، به دنبال معرفي يك مدل جديد تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي نايقين با ساختار موازي با درنظرگرفتن ورودي‌ها و خروجي‌ها به عنوان متغيرهاي نايقين، مي‌باشد. رويكرد مورد استفاده، توسعه مدل رياضي از بعد نظري، اثبات خواص نظري مدل، اعتبار رياضي و كاربردي نمودن آن است. روش: در اين مقاله از مفروضات تئوري نايقيني و مدل‌هاي تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي با ساختار موازي براي ارزيابي واحدهاي تصميم‌گيرنده شبكه‌اي با ساختار موازي و ورودي‌ها و خروجي‌هاي نادقيق، استفاده شده است. يافته‌ها: با توجه به نتايج اجراي مدل پيشنهادي در سازمان تامين اجتماعي، كارائي تمامي واحدهاي تصميم‌گيرنده و بخش‌هاي زير مجموعه آن، بين صفر و يك ارزيابي گرديده است. نتيجه‌گيري: به دليل كثرت بخش‌هاي زيرمجموعه، هيچ كدام از دوازده اداره كل بيمه‌اي تأمين اجتماعي به عنوان واحدهاي تصميم‌گيرنده، كارا (نمره كارايي يك) نبوده است امّا در ميان 313 شعبه، سه شعبه كارا ارزيابي گرديدند. نتايج نهايي اجراي مدل نايقين، مفروضات مدل قطعي را اثبات نمود.