تأثير 4 هفته تمرين هوازي بر عملكرد يادگيري و حافظه فضايي و پويايي ميتوكندريايي در بافت هيپوكمپ رت‌هاي پير

زمينه و هدف: اختلالات ميتوكندريايي از عوامل اصلي خطرزا در ايجاد بيماري هاي عصبي مرتبط با پيري بشمار مي روند. از سوي ديگر، ورزش هوازي اثرات مفيدي بر سلامت مغز و عملكرد شناختي دارد و پويايي ميتوكندريايي را بهبود مي بخشد. از اين رو، هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر 4 هفته تمرين هوازي بر عملكرد يادگيري و حافظه فضايي و پويايي ميتوكندريايي در بافت هيپوكمپ رت هاي پير بود. روش كار : بدين منظور، تعداد 14 سر رت نر بالغ نژاد ويستار 20 ماهه به روش تصادفي ساده به 2 گروه ورزش هوازي (تعداد = 7 سر) و گروه كنترل (تعداد = 7 سر) تقسيم شدند. گروه ورزش 4 هفته تمرين دويدن روي نوارگردان (5 روز در هفته با سرعت 10 الي 15 متر بر دقيقه) را اجرا نمودند. چهل و هشت ساعت پس از آخرين جلسه تمريني حيوانات تحت آزمون رفتاري قرار گرفتند. بيست و چهار ساعت بعد از آزمون رفتاري تمامي رت ها كشته شدند و بافت هيپوكمپ استخراج شد. بيان mRNA ژن هاي OPA1، Mfn2 وDrp1 با استفاده از روش RealTime-PCR مورد سنجش قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج: تمرين هوازي در حيوانات پير عملكرد يادگيري و حافظه فضايي را بهبود بخشيد و ميزان بيان ژن OPA1 هيپوكمپ را افزايش و ميزان بيان ژنDrp1 را در مقايسه با گروه كنترل كاهش داد (0/01≥p). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه تمرين هوازي مي تواند عملكرد ميتوكندري هاي مغز را از طريق تعديل فرايندهاي همجوشي و شكافت بهبود بخشيده و به عنوان يك روش غيردارويي موثر براي مقابله با اختلالات يادگيري و حافظه در پيري در نظر گرفته شود.