مقايسه تأثير تمرين استقامتي با شدت كم و تمرين تناوبي شديد بر بيان ژن HIG2 و محتواي تريگليسيريد چربي احشايي رت‌هاي مبتلا به كبد چرب غيرالكلي

اختلال در عملكرد آديپوز زمينه ساز بيماري هاي كبدي است. اين پژوهش با هدف مقايسۀ تأثير هشت هفته تمرين استقامتي با شدت كم (LIET) و تمرين تناوبي شديد (HIIT) بر ميزان بيان ژن HIG2 و محتواي TG بافت چربي احشايي موش هاي صحرايي نر مبتلا به كبد چرب غيرالكلي (NAFLD ) انجام شد. اين پژوهش بر 40 سر موش نر نژاد ويستار مبتلاشده به NAFLD انجام شد. موش ها به گرو ه هاي ده تايي كنترل سالم (رژيم غذايي استاندارد) و گروه هاي كنترل ، LIET و HIIT (رژيم غذايي پرچرب) تقسيم شدند. پس از گذشت 16 هفته مصرف رژيم غذايي پرچرب، ميزان سرمي آنزيم ALT از گروه ها گرفته شد و به عنوان يكي از نشانگان اصلي بروز كبد چرب مشخص شد كه مصرف غذاي پرچرب به خوبي توانسته است بيماري NAFLD را به گروه تجربي القا كند و آن ها همچنان غذاي پرچرب را تا پايان دوره تمرين مصرف كردند. پروتكل تمرين HIIT شامل دو دقيقه دويدن با شدت 75 درصد سرعت بيشينه در هفتۀ اول، 80 درصد سرعت بيشينه در هفتۀ دوم، 85 درصد در هفتۀ سوم و 90 درصد در هفتۀ چهارم تا پايان تمرين بود. پروتكل تمريني LIET شامل دويدن باشدت 45 درصد حداكثر سرعت بيشينه بود. سنجش بيان ژن HIG2 با استفاده از تكنيك Real-time PCR و سنجش TG روي دستگاه اتو آناليزور (مدل BT3000 ) انجام شد. از آزمون تحليل واريانس براي مقايسۀ بين گروه ها با سطح معناداري (P 0.05 ) استفاده شد. تحليل داده ها نشان داد تفاوت معناداري در ميزان بيان ژن HIG2 بين گروه هاي تمريني در مقايسه با گروه كنترل وجود نداشت ( P 0.05 ). افزايش معناداري در ميزان بيان ژن HIG2 صرفاً در گروه كنترل (P = 0.039 ) در مقايسه با گروه شم مشاهده شد. تفاوت معناداري در ميزان محتواي TG بافت چربي احشايي بين گروه كنترل و تمرين استقامتي كم شدت ( P = 0/001 ) و بين گروه كنترل و تمرين تناوبي شديد (P=0/001) مشاهده شد. علاوه براين تفاوت معناداري در ميزان محتواي TG بافت چربي احشايي بين تمرين استقامتي كم شدت و تمرين تناوبي شديد ( P=0/003 ) مشاهده شد. مي توان نتيجه گرفت كه با توجه به ادامۀ رژيم پرچرب در طول تمرين و نيز تأثير تمرينات بر ميزان TG بافت چربي احشايي و تأثيرنداشتن بر بيان ژن HIG2 ، به نظر مي رسد هر دو نوع تمرين مستقل از مسير HIG2 بر محتواي چربي احشايي در رت هاي مبتلا به NAFLD تأثير داشته اند.