بررسي پارامتر هاي دخيل بر دبي خون رگ پيوند داده شده در عمل پيوند عروق كرونر

انسداد يا تنگي عروق كرونري يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي قلبي است، كه به طور كلي سه راه درمان براي آن وجود دارد كه شامل جراحي باي‌پس قلب يا پيوند عروق قلب آنژيوپلاستي با استفاده از بالون و استفاده از دارو مي‌شود. عمل جراحي باي‌پس عروق كرونري شامل روش جراحي است كه در طي اين عمل مسير جريان خون در قسمت مسدود و تنگ شده، منحرف گرديده و به مسير ديگري هدايت مي‌شود. جراح عروق براي اين عمل، رگي را از بخش ديگري از بدن برداشته و به محل مورد نظر پيوند مي‌زند و به اين ترتيب جريان خون در آن بخش از قلب، مجدداً باز گردانده و يا افزايش پيدا مي‌كند. در اين مقاله سعي شده است كه با استفاده از روابط مختلف ساده يك بعدي، جريان مورد نياز براي جبران كاهش جريانِ ناشي از گرفتگي عروق در رگ اصلي، مورد بررسي قرار گيرد، تا از اين طريق بتوان با تقريب نسبتاً مناسبي مقاديري را براي جريان باي‌پس، خصوصاً در درصد‌هاي بالاتر گرفتگي كه عمل پيوند عروق كرونري معمولاً در اين شرايط انجام مي‌شود، پيدا كرد. اين مدل مي‌تواند به عنوان پيشنهاد اوليه براي جراح در انتخاب باي‌پس مناسب براي بيمار كمك كند.