ارزيابي مفهوم فرخندگي و شومي پاره‌هاي زمان با تمركز بر دلالت‌هاي قرآني

Happiness and Ominousness of Time Periods Evaluation with a Focus on Qur'anic Implications

فرخندگي يا نا­­‌‌‌‌‌‌‌مباركي عارضيِ پاره‌هاي زمان و اثرگذاري آن بر فيروزي يا نگون‌بختي آدمي، مفهومي است كه برخي دانشوران آن‌را بر مفاهيم قرآني، روايي و دلايل محتمل عقلاني استوار مي‌دانند. در پژوهش پيش رو، براي ارزيابي اين باور، ابتدا برآيند دلالت‌هاي آيات موضوع بيان شده است و در گام پسين، آيات مخالف با اين مفهوم يافته شده و به سه ردۀ ذيل اِفراز گشته‌اند: آيات دالّ بر نيكو بودن بنيان خلقت همۀ پديده‌ها، توانمندي آدمي در مهار پديده‌ها و نيز سنت‌هاي الهي و تكويني در نگون‌بختي يا كاميابي آدمي. افزون بر بهره از انواع دلالت‌هاي قرآني مؤثر در موضوع نامباركي زمان‌ها، وجه نوآوري پژوهش را در انحصار مواد استدلال، به آيات قرآني و نيز يافتن آيات مخالف با مفهوم مذكور مي‌توان دانست. نتيجۀ اين تحليل قرآن‌محور، ناروا بودن هرگونه انتساب صفات نحوست يا سعادت به زمان‌ها ولو به نحو عارضي است. كليدواژه‌ها

The incidental auspiciousness or unhappiness of parts of time and its effect on human success or misfortune is an idea that some scholars consider to be based on Qur'anic concepts, narration and possible rational reasons. In the present research, first the result of this subject verses meanings is stated in order to evaluate this belief. In the next step, verses contrary to this idea have been found and divided into the following three categories: Verses indicate the goodness of the creation of all phenomena, man's ability to control phenomena, as well as divine and evolutionary traditions in human misery or success. In addition to using a variety of effective Qur'anic arguments on the subject of unhappy times, the innovation of research in the monopoly of argument materials, can be considered as Qur'anic verses and also finding verses contrary to this idea. The result of this Qur'an-based analysis is the inaccuracy of any relation between the attributes of iniquity or happiness to times, even incidentally.