تحليل و نقد برداشت‌هاي سياسي مجاهدين‌خلق (منافقين) از خطبه16 نهج‌البلاغه

An Analytico-Critical Study of the Political Perceptions of Mojahedini Khalq, Monafeqin, from the Sermon 16 of Nahj al-Balaghah

فراواني آموزه‌هاي سياسي ـ اجتماعي نهج‌البلاغه، سبب شده اين كتاب مورد بهره‌برداري افرادي قرار گيرد كه از وضعيت جامعه رضايت ندارند و به دنبال انقلاب ساختاري يا اصلاحات اجتماعي مي‌‌باشند. از اين‌رو به‌رغم مفاهيم تعالي‌بخش جوامع سازنده از اين كتاب، بايد به گروه‌هايي همچون سازمان مجاهدين‌ خلق اشاره داشت كه راه ناصحيح پيموده، تحقق پيش‌فرض‌هاي خود را در نهج‌البلاغه دنبال مي‌كردند. در اين نوشتار با روشي توصيفي ـ تحليلي، بر خطبه 16 كه بيش از همه مورد توجه آنان بوده، تمركز شده ‌است. نخست برداشت‌هاي سياسي كه ‌اغلب بر محور انقلاب و لوازم طرح گشته، سپس عيوب روشي و محتوايي آنان به نقد گرفته شده ‌است. از نقدها مي‌توان به دخيل كردن پيش‌فرض‌ها در فهم، بي‌مبالاتي نسبت به تاريخ، عصري‌انديشي و غلبه نگاه كاركردگرايانه اشاره داشت. اين مطالعه نشان مي‌دهد استفاده بدون ضابطه گروه‌هاي سياسي ‌از نهج‌البلاغه، تا چه حد مي‌تواند از مقاصد امام+ فاصله بگيرد و به گمراهي بيانجامد.

The abundance of socio-political teachings of Nahj al-Balaghah has caused this book to be used by people who are not satisfied with the state of society and are looking for a structural revolution or social reform. Therefore, in spite of the uplifting concepts of the constructive societies in this book, it is necessary to refer to groups such as Mojahedini Khalq Organization that followed the wrong path and pursued the realization of their presuppositions in Nahj al-Balaghah. This article, in a descriptive-analytical manner, focuses on Sermon 16, which has been the focus of their attention. First, the political perceptions that are often based on the revolution and its tools, then their methodological and content defects are criticized. Criticisms include the inclusion of presuppositions in understanding, a lack of emphasis on history, modern thinking, and the dominance of the functionalist view. This study shows the irregular use of Nahj al-Balaghah by political groups, to what extent it can distance itself from the Imam's intentions and lead to misguidance.