بهبود روش شناسايي موتور احتراق داخلي با هدف بهره گيري در نگاشت الگوي پايه

نگاشت موتورهاي احتراق داخلي پيشرفته بسيار پيچيده است و نياز به صرف زمان و هزينۀ هنگفت بر روي بستر آزمون دارد. پيچيدگي اين امر نه فقط به دليل تعداد زياد متغيرهاي نگاشت، بلكه به دليل بهينه سازي همزمان مصرف سوخت و انتشار آلاينده است. اين امر اساساً نگاشت را به مسأله بهينه سازي چندمنظوره تبديل ميكند. علاوه براين، با افزايش تعداد متغيرهاي تنظيمي، امكان نگاشت موتور، تنها با استفاده از بستر آزمون عملاً غيرممكن است؛ درنتيجه در اين مقاله توسعه روش هاي نگاشت الگوي پايه با هدف دستيابي كامل به رفتار و درجات آزادي موتور احتراق داخلي به منظور كاهش زمان و هزينه نگاشت، بهبود دقت بهينه سازي و درنهايت بهبود راهبرد پايشي ارائه شده است. در راستاي شناسايي الگوهاي احتراق، جعبه ابزار الگوسازي به كمك روش هاي شناسايي هوشمند، توسعه يافتهاست و درراستاي داده‌‍برداري بهينه، روش هاي طراحي آزمايش بررسي و متناسب با مساله پيش‌رو، روش مناسب با هدف پوشش سراسري و با كمترين تعداد داده، انتخاب شده است. در اين تحقيق، مطالعه برروي موتور ملي EF7 موجود در اتاق آزمون شركت ايپكو انجام شده است و نشان داده شد كه به كمك طراحي آزمون پيشرفته به روش سوبل و الگوسازي با بهره‌گيري از شبكه عصبي عميق، مي‌توان تعداد داده‌هاي آزمايشگاهي مورد نياز را از 5500 داده به 1500 داده كاهش داد. در نهايت براي تعيين بهينه متغيرهاي تنظيمي، الگو آموزشديده، جايگزين موتور واقعي گرديده است.