ارزيابي حريم گسلش در مناطق شهري (مطالعۀ موردي گسل جنوب مشهد)

طراحي سازه‌هاي ايمن نسبت به اثرات مخرب گسلش سطحي نظير برش و نشست نامتقارن بسيار هزينه بر و بعضا از نظر اجرا غيرممكن است، از اين‌رو، مناسب‌ترين راهكار مقابله با گسلش سطحي تعيين حريم خطر و پرهيز از آن و يا احداث سازه‌هاي با ريسك پايين در حريم گسل است. در تحقيق حاضر ابتدا اختصاصات گسل جنوب مشهد براساس داده‌هاي ژئوفيزيكي و مورفوتكتونيكي بررسي شد و سپس براساس معياري‌هاي موجود، گسل مزبور رده‌بندي شد و حريم آن پيشنهاد شده است. اين پژوهش‌ها نشان مي‌دهد كه گسل جنوب مشهد از نوع امتداد لغز راست‌گرد با مؤلفه نرمال است كه به‌وضوح نهشته‌هاي كواترنري را جابهجا كرده است. ميانگين نرخ لغزش گسل براساس جابه‌جايي ظاهري در آبراهه‌ها mm/yr 0.59 و دورۀ بازگشت آن 2930 سال تخمين زده شده است. مسير گسل در غرب و جنوب شهر مشهد براساس بررسي‌هاي ژئوالكتريك، مغناطيس‌سنجي و آريه ميكروترمورها تعيين شده است. با استناد به ميزان دقت اين بررسي‌ها و معيارهاي موجود، حريم گسلش در داخل محدودۀ شهري 80 متر در سمت جنوب (فرا ديواره) و 70 متر در سمت شمال (فروديواره) پيشنهاد شد.