بررسي آزمايشگاهي اثرات سيمان ضد سولفات و تركيبات باريم بر مقاومت خاك سيمان در محيط سولفاته

در مناطق صنعتي ساحلي، علاوه بر وجود خاك سست اشباع، حمله سولفاتي به المان‌هاي بهسازي خاك از نوع خاكسيمان به‌عنوان يك مشكل مضاعف مطرح است. استفاده از سيمان ضد سولفات تيپ پنج به‌عنوان روشي كاهندۀ اثرات تخريبي مربوط توصيه ‌شده است. با توجه به منابع محدود توليدكننده اين نوع سيمان، اولاً تعيين رابطه بين عيار سيمان مصرفي و مقاومت حاصل در محيط‌هاي سولفاته از سؤالات مهم مهندسي در اين زمينه است و ثانياً به‌عنوان گزينه‌اي جاي‌گزين، استفاده از سيمان تيپ دو كه در دسترس‌تر است در تركيب با افزودني‌هاي ديگر موردتوجه قرار مي‌گيرد. تحقيق حاضر دو هدف مذكور را با ساخت نمونه‌هاي استوانه‌اي خاكسيمان با ماسه، آب و سيمان‌هاي پرتلند ضد سولفات دنبال مي‌كند. سولفات سديم به‌عنوان سولفات موجود در خاك و آب استفاده شده است. در اين تحقيق، اولاً رابطۀ عيار سيمان تيپ پنج و مقاومت تك‌محوري خاكسيمان در سولفات 0% تا 5% به‌دست آمده است كه نشان مي دهد عيار 400 كيلوگرم بر مترمكعب به شكل مناسبي افت مقاومت را در سولفات 2% كاهش مي دهد. ثانياً ، تركيب سيمان تيپ دو با كلريد و هيدروكسيد باريم آزموده شده است. نتايج حاكي از آن است كه تركيب سيمان تيپ دو با كلريد و هيدروكسيد باريم، مقاومت‌هاي بيش‌تري، به‌ترتيب حدود 2.7 تا 3.3 برابر (در 362 روز) نسبت به خاكسيمان حاوي سيمان تيپ پنج نتيجه مي‌دهد؛ هم‌چنين مشاهده مي‌شود كه افزودني هيدروكسيد باريم در مقايسه با كلريد باريم (با همان نسبت اختلاط) بهتر توانسته است اثرات منفي سولفات بر مقاومت را كاهش دهد.