تحليل رمان «خانۀ پريان» اثر تورج زاهدي بر مبناي الگوي فرايند فرديت يونگ

تحليل رمان معاصر از رهگذر الگوي «فرايند فرديت» بر اساس آراي كارل گوستاو يونگ، از رويكردهاي مهم نقد كهن‌الگويي است. اين الگو دربارۀ جريان رشد، بالندگي و سازشي خودآگاهانه با خود درون سخن مي‌گويد. رويكرد پژوهشي اين مقاله تحليل رمان خانۀ پريان تورج زاهدي بر مبناي الگوي فرايند فرديت يونگ است، زيرا كشف اين مفاهيم و ميزان استفادۀ آن در نقد ادبي نوين، كاربرد بسياري دارد. هدف اصلي اين تحقيق انطباق سلوك عرفاني شخصيت رضا رضوي با الگوي فرايند فرديت يونگ است كه باعث مي گردد قهرمان داستان با آنيماي درون خود به وحدت برسد، جنبه هاي منفي روح خود را تحت كنترل در آورد و با نجات آنيماي روان خويش تولّدي دوباره ‌يابد. اين جستار با روش تحليلي توصيفي در پي آن است كه انسان براي دست يابي به خود درون بايد با كهن‌الگوي نقاب، آنيما يا آنيموس و سايه آشنا وبا آن ها ادغام گردد تا سرانجام بتواند به فرايند فرديت دست يابد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد رضا رضوي، شخصيت اصلي اين رمان، به جست وجويي در دنياي درون براي دست‌يابي به كمال انساني دعوت مي شود. او براي درك خويشتن، تمامي مراحل سلوك آييني را با شناخت آنيما، دريافت راهنمايي‌هاي پيرخرد و مبارزه با جنبه‌هاي گوناگون سايۀ خود طي مي‌كند.