بررسي خواستگاري زنان از مردان در شاهنامۀ فردوسي با رويكرد روان شناختي كارل گوستا يونگ

در شاهنامۀ فردوسي در آن چه مربوط به دورۀ پهلواني و اساطيري است به خواستگاري دختران از پسران يا زنان از مردان برمي‌خوريم كه با فرهنگ و عُرف امروز ما سازگاري ندارد، اما حقيقتي است از روزگار پهلواني و آغاز پيدايش حكومت هاي نخستين كه بر مدار كشاورزي و گله داري ونياز به زمين هاي آباد شكل گرفته اند. پهلوانان كه تنومندي و نيرومندي ويژه دارند در جنگ ها و حكومت هاي نخستين مقامي والا پس از شاهان و گاه حتي برتر از شاهان قرار مي گيرند؛ بنابراين دختر بزرگان و شاهزاده خانم ها آرزو دارند با پهلوانان ازدواج كنند تا داراي فرزندان سالم و نيرومند شوند كه بعدها ارج خانوادگي را پاس بدارند. پژوهندگان اين گفتار بر آن هستند با رويكرد روان شناختي كارل گوستا يونگ، روان شناس نامدار غربي، كه بر مبناي «آنيما» و «آنيموس» در ناخودآگاه روان زنان و مردان وجود دارند و به صورت انگيزۀ دروني و بيروني در خود آگاه پديدار مي شوند بپردازند و عملكردها و حوادث ناشي از شكل گيري آنيما و آنيموس را به دو صورت مثبت و منفي واكاوي نمايند. اين پژوهش كه به روش (توصيفي _ تحليلي_ تطبيقي) انجام مي گيرد نشان مي دهد كه انتخاب همسر در شاهنامه در دورۀ پهلواني در ناخودآگاه روان شخصيت هاي داستان جاي دارد كه زنان مي توانند نماد آنيماي مثبت و منفي موجود در روان انسان بوده و در سرنوشت شاهزادگان و پهلوانان مؤثر باشند.