بررسي تطبيقي وضعيت كاربري اراضي در بين مناطق مادرشهر سنندج

طرح كاربري زمين شهري يكي از ابزارهاي مهم براي دست‌يابي به اهداف كلان اجتماعي، اقتصادي و كالبدي است، كه نه تنها اثراتي بسيار بر سرمايه‌گذاري‌ها و تصميمات‌عمومي مي‌گذارد، بلكه نقش مهمي در ميزان رشد‌شهري و كيفيت محيط‌ كالبدي شهر دارد. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت كاربري اراضي مادرشهر سنندج با رويكرد توصيفي‌– تحليلي پرداخته و براي جمع آوري داده‌ها از دو روش اسنادي و ميداني استفاده شده است. نتايج بدست آمده بيانگر اين است كه تمام اراضي خالي و سطح گورستان شهر جذب خدمات شهري و فضاي سبز شهري گرديده است. در مطالعات طرح توسعه و عمران (جامع شهرسنندج) مشخص شد كه ظرفيت جمعيتي شهر حدود 400000 ‌هزار نفر است و اين شهرمجال زيادي براي توسعه افقي و بدنه‌اي در سالهاي آينده نخواهد داشت و درسالهاي پس از 1400 براي اين شهر مي‌بايست توسعه منفصل پيش‌بيني شود. شهر سنندج كنوني امكان گسترش و افزايش سطح‌، بيش از آنچه كه در طرح توسعه و عمران و طرح تفصيلي پيش‌بيني شده است را ندارد و مسئولان شهر و دستگاه‌هاي ذيربط بايد براي توسعه فراتر از محدوده زماني طرح توسعه و عمران و تفصيلي چاره‌انديشي كنند.