ارزيابي رويكرد متنوع سازي فعاليت هاي اقتصادي در دستيابي به توسعه پايدار روستايي مطالعه موردي بخش مركزي شهرستان دره شهر

فقيرترين جوامع دنيا را اغلب افراد بدون زمين كشاورزي يا با زمين اندك تشكيل مي دهند كه عمدتاً در مناطق روستايي زندگي مي كنند. نظر به اينكه درآمد حاصل از فعاليتهاي كشاورزي در اين جوامع ممكن است اشتغالي در حد معيشت ايجاد نمايد، ايجاد تنوع در اقتصاد روستايي يكي از مقوله هاي مهمي است كه توجه به آن ضروري مي باشد. اين مقاله كوششي است براي پاسخ دادن به اين سؤال كه آيا تنوع بخشي در اقتصاد روستايي مي تواند ابزاري براي تحقق توسعه پايدار در مناطق روستايي باشد؟ روش تحقيق در اين مقاله، روشي توصيفي-تحليلي است، جهت گردآوري اطلاعات از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني( پرسشنامه و مصاحبه) استفاده شده است. همچنين در تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از تحليل خوشه اي، سطوح پايداري سكونتگاه هاي روستايي در سه بعد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي با 36 شاخص در مقياس نسبي تعيين گرديد. نتايج حاصله از 35 پرسشنامه ي روستا و 295 پرسشنامه ي خانوار نشان مي دهد كه فقط 8.8 درصد سكونتگاه هاي روستايي بررسي شده، از نظر ابعاد سه گانه پايدار بودند و 44.1 درصد آنها در گروه نيمه پايدار و 47.1 درصد در گروه ناپايدار قرار داشتند. بررسي نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يك طرفه نشان مي دهد كه ميانگين نمره ي تنوع فعاليت هاي اقتصادي در روستاهاي پايدار 38.6 درصد، در روستاهاي نيمه پايدار 30.7 درصد و در روستاهاي ناپايدار 27.5 درصد است. به منظور بررسي دقيق تر رابطه ي بين پايداري و تنوع، از همبستگي پيرسون استفاده شد. بررسي ها نشان داد كه رابطه ي بين پايداري و تنوع مستقيم و به ميزان 0.77 درصد بود، كه از نظر شدت قوي است. بر اين اساس، نتايج نشان مي دهد كه متنوع سازي فعاليت هاي اقتصادي در نواحي روستايي مي تواند پايداري سكونتگاه ها و در نتيجه توسعه پايدار روستايي را تقويت كند.