رتبه‌‌بندي مناطق 22 گانه‌ي شهر تهران از نظر آسيب‌اجتماعي فراواني افراد معتاد

براي برنامه‌ريزي در جهت كنترل و كاهش آسيب‌هاي اجتماعي در شهر، لازم است مديريت شهري اطلاعات دقيقي از ويژگي‌هاي آسيب‌هاي اجتماعي هر محله داشته باشد، تفكيك مناطق شهري بر اساس شاخصي خاص از آسيب‌هاي اجتماعي اطلاعات بسيار جزئي را از هر محله به برنامه‌ريزان ارائه مي‌كند. هدف اين تحقيق رتبه‌بندي مناطق شهر تهران از نظر آسيب‌اجتماعي فراواني افراد معتاد است، كه براي اين منظور از روش كمي با ماهيت كيفي استفاده شده است. در تحقيق حاضر ابتدا آمار خانوارهاي شهر تهران بر اساس سرشماري سال 1390 و به تفكيك بلوك در تمامي محلات مشخص شده در گام بعد حجم نمونه با استفاده از نرم‌افزار G*POWER بدست آمده است. يافته‌هاي تحقيق رتبه‌بندي مناطق 22 گانه شهر تهران با شاخص‌ فراواني افراد معتاد، نشان داد كه توزيع اين شاخص‌ تصادفي نيست و از الگوهاي خاصي تبعيت مي‌كند. الگوهايي كه در سطح فضاي مناطق شكل مي‌گيرند، نتيجه مجموعه‌اي از فرآيندهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و رفتاري است، كه مردم ساكن اين محلات از خود بروز مي‌دهند. نتيجه‌ي رتبه‌بندي بدينسان است كه مناطق 18 و 15 و 17 در رتبه‌هاي اول تا سوم از نظر فراواني و ازدياد شاخص فراواني افراد معتاد قراردارند بدين معني كه اين مناطق وضعيت نامطلوبي در ايمني از نظر مسئله‌ي فراواني افراد معتاد دارند در مقابل مناطق 1 و 5 و 6 آخرين رتبه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند كه نشانگر وضعيت امن اين مناطق در برابر آسيب فراواني افراد معتاد است.