تحليل نقش امامزاده شاهچراغ در توسعه اقتصادي جامعه بومي با استفاده از مدل Swot

مكان هاي مقدس، صرف نظر از ويژگي هاي قدوسي و معنويتي كه دارند، نمايشگاهي از هنر و نمادي از تمدن و فرهنگ اند كه گردشگران مذهبي را به خود جذب مي كنند. گردشگري مذهبي سالانه 26 درصد از كل جريان هاي گردشگري جهان را به خود اختصاص داده است. ايران نيز به دليل موقعيت هاي مذهبي فراوان، مقصدي مناسب به جهت گردشگران مذهبي است و در اين بين شهر شيراز مدفن حضرت مير سيد احمد فرزند امام موسي كاظم (ع) معروف به شاه چراغ و برادر امام رضا (ع) يكي از مراكز مهم زيارتي استان فارس و سومين شهر زيارتگاهي بعد از مشهد و قم است كه پتانسيل هاي فراواني براي جذب گردشگري مذهبي در اختيار دارد. كاركردها و ساختارهاي شئون زندگي معنوي (اجتماعي و فرهنگي) و مادي (اقتصادي و فضايي) شهر برخواسته از همين سرشت مذهبي – فرهنگي است. در اين تحقيق كه بر اساس مطالعات كتابخانه اي و تحليلي بوده است سعي بر اين داشتيم كه به تحليل نقش امامزاده شاهچراغ در توسعه اقتصادي جامعه بومي بپردازيم. و اين تحقيق در پي پاسخ به اين سوال است كه امامزاده شاهچراغ چه نقشي در توسعه اقتصادي جامعه بومي دارد؟ در اين تحقيق، تجزيه و تحليل برمبناي الگوي تحليل Swot استوار است و در نهايت با در نظر گرفتن عوامل تأثيرگذار در امامزاده شاهچراغ شامل چهار گروه نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهديد ها راهبردهايي ارائه گرديده است.