ارزيابي خطر زمين‌لغزش با استفاده از نظريه دمپسترـ شيفر (مطالعه موردي: بخشي از حوزه آبخيز تالار)

زمين ‌لغزش يكي از انواع ناپايداري هاي دامنه اي است كه هر ساله خسارت هاي مالي وتلفات جاني فراواني را بر زندگي انسان ها وارد مي كند و از جنبه هاي مختلف ژئومورفولوژي ، فرسايش و رسوب در حوزه هاي آبخيز مهم تلقي مي شود. در اين تحقيق عوامل مؤثر بر وقوع زمين لغزش از قبيل شيب، شكل شيب، ارتفاع، كاربري اراضي، سنگ ‌شناسي، فاصله از جاده، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، شاخص حمل رسوب و شاخص رطوبت توپوگرافي منطقه بررسي شد. سپس با استفاده از تئوري دمپستر ـ شيفر، نقشه ي خطر زمين ‌لغزش در بخشي از حوزه آبخيز رودخانه تالار تهيه شد. به منظور ارزيابي روش دمپستر ـ شيفر نيز از منحني ROC استفاده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين درصد حساسيت به زمين ‌لغزش ‌ها در طبقه شيب 155 در جهت هاي غرب، جنوب و جنوب ‌غرب در ارتفاع 1000-500 و كاربري جنگل و در فاصله كم از جاده، آبراهه و گسل صورت گرفته است. همچنين بيشترين درصد زمين لغزش، مربوط به كلاس 0.3-0.1 شاخص NDVI است. شاخص‌ هاي طول شيب و رطوبت توپوگرافي نيز روند مشخصي نشان ندادند. در نهايت، نقشه حساسيت خطر زمين ‌لغزش در منطقه نيز به ترتيب در كلاس هاي حساسيت كم 16.53 درصد، متوسط 33.33 درصد، زياد 33.94 درصد وخيلي زياد 16.18 درصد قرار گرفته‌ است.