ارزيابي پايداري محيطي ناشي از فعاليت معدن‌كاري در زيست‌بوم‌هاي غرب هرمزگان (مطالعه موردي: معدن و كارخانه گچ پاي‌تاوه بستك)

استخراج و بهره‌برداري از معادن، يكي از فعاليت‌هاي مهم اقتصادي است كه مي‌تواند در رشد و توسعه اقتصادي نقش داشته باشد؛ با اين وجود، تأثيرات زيست‌محيطي و اجتماعي معدن بر مناطق مجاور به افزايش نگراني دولت‌ها، سازمان‌ها، افراد ذينفع و به ويژه عموم مردم منجر شده‌ است. امروزه پيشرفت در پروژه‌هاي صنعتي علاوه بر تأمين بخشي از نيازهاي انساني، خواسته و ناخواسته به بروز ناپايداري‌ها منجر مي ‌شود و مشكلات زيست‌محيطي فراواني براي محيط زيست ساكنان مجاور اين صنايع ايجاد مي كند كه اين امر، ضرورت ارزيابي اثرات زيست‌محيطي اين فعاليت‌ها را در آن مناطق نمايان‌تر ساخته است. در حالي كه سهم فعاليت‌هاي معدن‌كاري در توسعه اقتصادي مطرح است، در نقطه‌اي ديگر، دستاوردهاي بخش معدن به اقتصاد، برابر با هزينه‌هاي قابل‌توجه زيست‌محيطي و اجتماعي تعريف مي‌شود؛ به‌گونه‌اي كه گفته مي‌شود اين فعاليت‌ها براي توسعه اقتصادي خطرناك تر از يك موهبت است. پژوهش حاضر درصدد آن است كه تبييني درست، علمي و واقعي از اين دو دسته نظر ارائه دهد و بر اين اساس به ارزيابي اثرات مختلف (مثبت و منفي) معدن پاي‌تاوه در منطقه بستك (غرب هرمزگان) بپردازد و پايداري يا ناپايداري اين فعاليت را مشخص كند. اين مهم با مطالعات ميداني برمبناي پرسش‌نامه، مصاحبه و استفاده از اين داده‌ها در دو روش به ترتيب موسوم بهRIAM وPhillips صورت گرفت. نتايج نشان داد كه پروژه‌ي معدن‌كاري در اين منطقه به دليل داشتن اثرات منفي محيطي، ناپايدار محسوب مي‌شود. كاهش اثرات منفي محيطي، تعامل و جلب رضايت نظر و رفع دغدغه‌ي ساكنان مناطق مجاور معدن از طريق رعايت اصول و استانداردهايي مانند فيلتر تصفيه هوا و فعاليت كارخانه در زمان‌هاي فاقد وزش باد بسيارضروري و مؤثر خواهدبود.