بررسي مشكلات اسكلتي- عضلاني زنان و ارتباط آن با فرسودگي‌شغلي در جامعه زنان كارمند

مطالعه حاضر با هدف بررسي مشكلات اسكلتي عضلاني زنان و ارتباط آن با فرسودگي‌شغلي در جامعه زنان كارمند انجام گرفت. روش مطالعه كاربردي از نوع علي – مقايسه اي يا پس رويدادي مي باشد. جامعۀ آماري را زنان شاغل در آموزش و پرورش استان كرمانشاه به تعداد118 نفر تشكيل دادند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه استاندارد اختلالات اسكلتي عضلاني نورديك(1987) و پرسشنامه استاندارد فرسودگي شغلي مزلاچ(1981) بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، لجستيك، آزمون كاي دو به دست آمد. يافته ها نشان داد كه رابطه بين فرسودگي شغلي و شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني در ناحيه ي گردن، پشت، باسن يا ران، شانه، آرنج و مچ دست معنادار است (۰۵/۰ P). بين فرسودگي شغلي كاركنان زن آموزش و پرورش و ساير نقاط اسكلتي عضلاني مورد بررسي بدن (كمر و زانو) رابطه معناداري وجود نداشت (۰۵/۰ p).بين سن كاركنان و اختلالات اسكلتي – عضلاني در نواحي گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، كمر و مچ دست ارتباط آماري معني داري وجود دارد(۰۵/۰ P).بين سابقه شغلي كاركنان و اختلالات اسكلتي – عضلاني در نواحي گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، كمر و مچ دست ارتباط آماري معني داري وجود ندارد (۰۵/۰ p). بين ميزان تحصيلات كاركنان و اختلالات اسكلتي – عضلاني در نواحي گردن، پشت، ران، زانو، شانه، آرنج، كمر و مچ دست ارتباط آماري معني داري وجود ندارد (۰۵/۰ p).