مدل‌سازي استراتژي تنوع‌بخشي در شركت‌هاي چند كسب‌وكاره خصوصي ايراني

هدف: هدف اين پژوهش يافتن سازوكارهاي اتخاذ و اجراي استراتژي تنوع‌بخشي در شركت‌هاي چند كسب‌وكاره ايراني در قالب الگوي محتوا، بستر و فرايند است. تنوع‌بخشي از ديدگاه مديران ارشد كاويده شده تا مقوله‌هاي اصلي و تأثيرگذار آن شناسايي و الگوي آن جهت بهينه‌سازي‌هاي آينده در هولدينگ‌هاي ايراني احصا شود. روش: روش پژوهش كيفي بوده و با روش تحليل داده بنياد نظام مند اجرا شده است. جامعه هدف مديران و كارشناسان ارشد حوزه استراتژي شركت‌هاي چند كسب وكاره ايراني است كه در فرايند و تصميمات تنوع بخشي در سازمآن‌هايشان مشاركت داشتند. با نمونه‌گيري تركيبي هدفمند، گلوله برفي و نظري و پس از 25 مصاحبه عميق، اشباع نظري حاصل شد. يافته‌ها:: تحليل داده ها نشان دهنده اين است كه شرايط عِلّي انگيزه هاي فردي، سازماني، اقتصادي و كاهش ريسك و شرايط مداخله گر ميزان ثبات محيط كلان، ميزان وجود نهادهاي تسهيلگر، وضعيت قوانين و سياست هاي حامي و محيط مستعد فرصت‌جويي هاي ويژه پديده تنوع‌بخشي كسب‌وكار را در بستر ميزان بلوغ در چرخه عمر سازماني، منابع سازمان، قابليت هاي سازمان، مهارت و تفكر استراتژيك مديران ارشد و جهت گيري هاي استراتژيك سازمان شكل مي دهند. اين پديده با گام هاي گزينه سازي، گزينه گزيني، مشخص كردن استراتژي ورود، هولدينگ سازي و نهادينه و سيستماتيك سازي اجرايي شده و به پيامدهاي مثبتي مانند عملكرد مالي بالاتر، كاهش ريسك، قدرت، رشد و توسعه و ساير پيامدهاي مشابه مي انجامد. نتيجه‌گيري: براي موفقيت اجراي استراتژي تنوع بخشي مي بايست به مقوله هاي مهم 27 گانه و مفاهيم مرتبط با آن‌ها توجه كامل داشت و با آگاهي كامل از آن‌ها به‌صورت مناسب بهره‌برداري نمود.