بررسي اثربخشي بسته ي پيشگيري از طلاق بر آشفتگي زناشويي زوجين متقاضي طلاق توافقي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي بسته ي پيشگيري از طلاق بر آشفتگي زوجين متقاضي طلاق توافقي شهر اصفهان انجام شده است.روش : اين پژوهش نيمه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري پژوهش را تمام زوج هاي ارجاعي به مراكز مشاوره بهزيستي، جهت انجام مشاوره طلاق توافقي شهر اصفهان در سال 1398 تشكيل داده‌اند. از اين جامعه 30 زوج به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. آزمودني ها پرسشنامه آشفتگي زناشويي (ويشمن و همكاران، 2009) را در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. گروه آزمايش تحت مداخله پيشيگري از طلاق محقق ساخته طبقه رساله دكترا تحت عنوان تدوين بسته پيشگيري از طلاق در 14 جلسه 120 دقيقه اي در 5 هفته قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد كه نمره آشفتگي زناشويي در زوج هاي گروه آزمايش در پس آزمون و پيگيري به طور معني داري كمتر از گروه گواه شده بود (0.05 p).بحث و نتيجه گيري: با استناد به يافته هاي به دست آمده از اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه بسته پيشگيري از طلاق مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي، در كاهش آشفتگي زناشويي زوجين متقاضي طلاق توافقي مورد استفاده قرار گيرد.