مقايسه اثربخشي زوج‌‌درماني شناختي-رفتاري و زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر ارتقاي كيفيت زناشويي زوجين غيرباليني

مقدمه: كيفيت زناشويي منحصر به زوجين مشكل دار نيست؛ بلكه كيفيت زناشويي مسأله ا ي مهم و حياتي است كه حتي در زوجين عادي كه مشكلات باليني شديدي را گزارش نمي كنند، نيز بايد مورد توجه قرار گيرد. لذا هدف پژوهش حاضر عبارت بود از مقايسه اثربخشي زوج درماني شناختيرفتاري (CBCT) و زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر ارتقاي كيفيت زناشويي زوجين غيرباليني شهر بندرعباس.روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون و آزمون پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري پژوهش شامل كليه زوجين غيرباليني (عادي) شهر بندرعباس بودند. نمونه آماري پژوهش به روش دردسترس براي هر گروه 16 نفر (8 زوج) و در درمجموع 48 نفر (24) زوج انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه كيفيت زناشويي باسبي و همكاران (1995) بود. اطلاعات پژوهش با استفاده از آزمون مانكوا و به وسيله ي نرم افزار SPSS 19 مورد تحليل قرار گرفتند.يافته ها: نتايج نشان دادند كه گروه هاي مداخله CBCT و ACT در همه ابعاد كيفيت زناشويي در مقايسه با گروه كنترل از ميانگين بالاتري(0.05 p) برخودار بودند. در ادامه نتايج نشان دادند كه تنها در پس آزمون بعد توافق رويكرد ACT به طور معنادري از ميانگين بالاتري (05 p) نسبت به گروه CBCT برخوردار بود. اما در مرحله ي پيگيري تفاوت معناداري مشاهده نشد. هم چنين در ساير ابعاد كيفيت زناشويي، بعد رضايت و انسجام در مراحل پس آزمون و پيگيري تفاوت معناداري مشاهده نشد.نتيجه گيري: باتوجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه هر از دو نوع رويكرد CBCT و ACT مي توان براي ارتقاي كيفيت زناشويي زوجين غيرباليني استفاده نمود.