الگوي معادلات ساختاري در رابطه بين گرايش به طلاق با مهارت هاي ارتباطي و سلامت خانواده اصلي با نقش واسطه اي صميميت زناشويي

مقدمه و هدف: جامعه ايران نيز در مسير تحولات فزاينده ناشي از فروپاشي توافقي پيوندهاي زناشويي و افزايش ميزان طلاق هاي توافقي قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي معادلات ساختاري در رابطه بين گرايش به طلاق با مهارت هاي ارتباطي و سلامت خانواده اصلي با نقش واسطه اي صميميت زناشويي شهر كرمانشاه انجام شد.روش : جامعه آماري اين پژوهش، كليه زوجين شهر كرمانشاه مي باشد. روش نمونه گيري به صورت خوشه اي مي باشد و از بين نواحي 8 گانه شهرداري، ناحيه 8 انتخاب و از بين زوجين 200 نفر به عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه هاي صميميت زناشويي واكر و تامپسون(1993)، سلامت خانواده اصلي هاوستات و همكاران (1985)، مقياس مهارت هاي ارتباطي كويين دام (2001)، مقياس گرايش به طلاق روزولت و همكاران(1986) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار IBM AMOS 24 استفاده شد. نتايج پس از برازش مدل ارائه گرديد.يافته ها: يافته ها نشان داد سلامت خانواده اصلي از طريق صميميت زناشويي با گرايش به طلاق رابطه دارد. همچنين نتايج نشان داد مهارت هاي ارتباطي از طريق صميميت زناشويي با گرايش به طلاق رابطه دارد. همچنين صميميت زناشويي با گرايش به طلاق نيز به صورت مستقيم در ارتباط است.نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه توجه به متغيرهاي زوجي و رضايت زناشويي از جهت سلامت فردي و سلامت عمومي جامعه در كاهش ميزان طلاق بسيار حايز اهميت مي باشد.