مديريت طراحي و ساخت بهينه بر روي مدفن هاي ضايعات ساختماني و اجرايي

براي احداث شهرك‌ها، مجموعه هاي ساختماني و اماكن تجاري و صنعتي بررسي و مطالعات مصالح خاكي و سنگ بستر تحت عنوان مطالعات ژئوتكنيك از اهميت ويژه‏اي برخوردارند. براي انتخاب نوع و چگونگي پي‌ها و زيرسازه اين اماكن خصوصيات زمين‌شناسي مهندسي ساختگاه بايد مورد بررسي قرار گيرد. در بسياري از فعاليت‌هاي عمراني، ساختگاه پروژه در اعماق سطحي متشكل از خاك‌هاي مسئله‌دار دستي يا خاكريزهاي غيرمهندسي مي‏باشد. اگر انباشتن خاك‌هاي ذكر شده به‌صورت انبوهي و بدون درنظر گرفتن تمهيدات ويژه مربوط به ضخامت خاكريزي و متراكم‌سازي صورت گيرد، پس از بارگذاري ناشي از ساخت و ساز، عوارضي از قبيل تغييرات حجمي، ضعف باربري و ناپايداري داخلي را به‌دنبال خواهد داشت. در مجموع در انواع خاكريزهاي غيرمهندسي متناسب با نوع ماده متشكله آن‌ها، زمان و چگونگي جاگذاري، گستره آن‌ها در پلان و پروفيل و چگونگي فعاليت‌هاي عمراني بر‌روي آن‌ها اقدامات ويژه بهسازي و محافظت ضروري مي‌باشد. براي يك مجموعه ساختماني در اطراف تهران به‌دليل انباشت غيراصولي نخاله‌ها و در نتيجه تراكم نامناسب و طبيعت متخلخل، وقوع نشست‌هاي غير‌عادي در اثر اعمال بارهاي سازه‌اي بسيار محتمل بود، به‌همين دليل اقدامات ويژه بهسازي و محافظتي ضروري مي‏شود. همچنين با توجه به عمق قابل توجه لايه‌هاي خاك‌دستي، بهسازي سطحي به تنهايي كافي نبوده و مي‌بايست روش‌هاي بهسازي نيمه عميق و يا عميق جهت كنترل شرايط موجود به كار گرفته مي‏شد. در اين مقاله رابطه خصوصيات زمين‌شناسي مهندسي ساختگاه پروژه و ارزيابي پارامترهاي ژئوتكنيكي خاك‌هاي دستي بهسازي شده در انتخاب نوع و روش‌هاي بهسازي مورد بررسي قرار گرفت. روش‌هاي خاك‌برداري، متراكم‌سازي سطحي، تزريق انبوهي بستر و ريزشمع به عنوان مناسب ترين گزينه از منظر اقتصادي، فني و اجرايي انتخاب و مورد آزمايش قرار گرفتند. در مجموع با حصول اهداف بهسازي و مقاوم‏سازي شالوده و تأمين اهداف ژئوتكنيكي، اقدامات معمول پي سازي سطحي براي زيرسازه تحقق يافت.