بررسي تاثير جمع‌شدگي بر چسبندگي ملات‌هاي اعمالي بر بتن بستر، با به كارگيري روش‌هاي انتقال اصطكاك و كشش مستقيم

با توجه به تفاوت هاي موجود بين شرايط محيطي سازه‌هاي بتني با شرايط آزمايشگاهي، تعيين پارامترهاي مهم مصالح در محل سازه از اهميت ويژه اي برخوردار است. به همين دليل، در اين مقاله نتايج حاصل از كاربرد دو روش درجاي انتقال اصطكاك و كشش مستقيم جهت تعيين مقاومت برشي و كششي چسبندگي بين ملات هاي تعميري و بستر بتني ارائه گرديده است. از آنجا كه جمع‌شدگي حاصل از خشك شدن ملات‌هاي تعميري مي تواند تاثير بسزائي در مقاومت چسبندگي اين ملات‌ها داشته باشد، در تحقيقات انجام شده، اين پديده بطور خاص مورد توجه واقع شده است. جهت بررسي دقيق‌تر مقاومت چسبندگي ملات‌هاي به كار گرفته شده، از بستر بتني با سطح صاف (برش خورده) استفاده گرديده تا تداخل بين چسبندگي و قفل و بست مكانيكي حاصل از خلل و فرج سطحي به حد اقل برسد. سن بستر بتني در زمان اعمال لايه تعميري، 90 روزه بوده و پس از اعمال لايه تعميري و عمل‌آوري مورد نظر، در سنين مختلف مقاومت برشي و كششي چسبندگي ملات‌هاي تعميري با به كارگيري روش‌هاي ذكر شده در بالا، اندازه‌گيري گرديد. جهت تخمين ميزان جمع‌شدگي ملات‌‌ها‌، 9 نمونه با ابعاد استاندارد تهيه و در بازه زماني 90 روزه، جمع‌شدگي آن‌ها اندازه‌گيري شد. همچنين با توجه به تاثير عمل‌آوري بر خشك شدگي لايه تعميري (جمع‌شدگي)، عمل‌آوري‌هاي با پوشش گوني خيس و نايلون براي مدت 7 و 90 روز و رها شده در محيط آزمايشگاه بعد از مدت 7 روز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه مقدار سنگدانه و خميره سيمان در جمع‌شدگي ملات تعميري موثر بوده و جمع‌شدگي باعث كاهش شديد مقاومت برشي و كششي چسبندگي بين لايه تعميري و بتن بستر مي‌گردد. به علاوه مشاهده گرديد كه افت مقاومت برشي چسبندگي، كمي بيشتر از افت مقاومت كششي چسبندگي مي‌باشد. همچنين بين نتايج روش انتقال اصطكاك و كشش مستقيم ، همبستگي بالايي مشاهده گرديد.