تعيين ضريب ايمني جزئي (γM) مربوط به مشخصات مصالح بنايي تاريخي ايراني با لحاظ ‌نمودن عدم قطعيت

طبق تعريف آيين‌نامه يوروكد، γM ضريب ايمني جزئي مربوط به مشخصات مصالح با لحاظ نمودن عدم قطعيت در هندسه و مدلسازي است كه مقدار طراحي براي مشخصات مصالح از تقسيم مقدار واقعي مشخصات مصالح بر اين ضريب مشخص مي‌شود. در اين تحقيق، مقادير اين ضريب جزيي مربوط به مشخصات مصالح بنايي تاريخي ايران، تعيين گرديده است. براي اين منظور، رفتار نمونه‌هاي مختلف ديوارهاي برشي بنايي (با ضخامت ثابت) تحت بارگذاري برشي درون‌صفحه‌اي و پيش‌فشار ثابت با چهار نسبت ابعادي ارتفاع به دهانه متفاوت و شش حالت مختلف از قيودات جانبي، ناشي از اثر ديوارهاي جانبي و سقف، تحت تحليل‌هاي غيرخطي پوش‌آور، با لحاظ نمودن اثر عدم قطعيت براي دو پارامتر مدول الاستيسيته مصالح و ضخامت ديوار، بصورت عددي مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه با افزايش نسبت ابعادي، ظرفيت باربري برشي ديوارها كاهش و مقدار ضريب ايمني جزئي γM افزايش مي‌يابد، اين درحالي است كه با افزايش قيدهاي مرزي ناشي از اثر ديوارهاي جانبي و سقف، ظرفيت باربري جانبي ديوارها افزايش و مقدار ضريب ايمني جزئي γM كاهش مي‌يابد. در نهايت، ضريب جزيي γM با لحاظ نمودن عدم قطعيت، براي مشخصات مكانيكي مصالح بنايي تاريخي ايراني در ديوارهاي برشي در بازه 1.1 تا 1.8 تعيين گرديد. تاثير بيشتر مولفه‌ي افقي (سقف)، نسبت به وجود يك مولفه قائم (ديوار جانبي)، در مقيدتركردن ديوار برشي و افزايش ظرفيت برشي آن نيز در اين تحقيق مشاهده گرديد. هم‌چنين ملاحظه گرديد كه كاهش در سختي برشي اوليه ديوارها با افزايش نسبت ابعادي ديوار قابل ملاحظه بود، درحاليكه اين پارامتر با تغيير در مولفه‌هاي جانبي قيودات مرزي ديوار تغييرات اندكي داشت.