حقوق اسراي جنگي در پرتو حقوق بشر دوستانه

The rights of prisoners of war in the light of humanitarian rights

يكي از اثار جنگ و مخاصمات مسلحانه، گرفتار شدن عده اي از رزمندگان نيروهاي درگير، در دست طرف مقابل است كه عنوان اسير جنگي بخود مي گيرد. اسراي جنگي كه مغلوب يكي از طرفين مخاصمه مسلحانه مي شوند، قرار است مدتي ازعمر خود را تحت سلطه دشمن سپري نمايد. سابقه تاريخي در بر خورد و رفتار با اسيران جنگي حاكي از ظلم و ستم، همراه با اذيت و آزار، قتل و كشتار بوده است. سوال تحقيق است كه آيا حقوق اسراي جنگي در مقررات بين المللي مورد پيش بيني قرار گرفت است؟ جواب سوال به عنوان فرضيه پژوهش اين است كه مطابق اصول و قواعد حقوق بشردوستانه در حوزه آموزه هاي حقوق بين الملل عمومي ، مقرراتي در عرصه مخاصمات مسلحانه پيش بيني گرديده است كه حقوق اسراي جنگي را مورد تصويب و اجراي آن را توصيه و تائيد مي نمايد. از جمله مقرراتي كه در عرصه بين المللي دراين خصوص پيش بيني شده است، كنوانسيون هاي چهار گانه ژنو در سال 1949 است كه از اين ميان، كنوانسيون سوم ژنو بطور خاص به حقوق اسراي جنگي مي پردازد. مي توان بر ين عقيده بود كه اجراي كنوانسيون هاي سوم ژنو در كنار پروتكل هاي الحاقي اول و دوم مي تواند حقوق اسراي جنگي را تضمين نمايد.

One of the effects of war and armed conflict is the capture of a number of fighters of the involved forces in the hands of the other side, which is called a prisoner of war. Prisoners of war who are defeated by one of the parties to an armed conflict are to spend some time under the domination of the enemy.The history of dealing with prisoners of war has been marked by oppression, along with harassment, murder, and murder. Until, in accordance with the principles and rules of humanitarian law in the field of the teachings of public international law, regulations in the field of armed conflict were envisaged that recommend and approve the rights of prisoners of war. Among the provisions envisaged in the international arena in this regard are the four Geneva Conventions of 1949, of which the Third Geneva Conventionspecifically deals with the rights of prisoners. It can be argued that the implementation of the Third Geneva Conventions, in addition to the First and Second Additional Protocols, could guarantee the rights of prisoners of war