بهبود عملكرد شبكه هاي ناهمگن با به كارگيري سياست دسترسي ارتباط فراسو و فروسو به صورت جدا

يكي از چالش‌هاي اساسي شبكه‌هاي سلولي ناهمگن كه در آنها ايستگاه‌هاي پايه مختلف با ويژگي‌هاي متفاوت به سرويس‌دهي كاربران مي‌پردازند، سياست دسترسي كاربران به ايستگاه‌هاي پايه است. در اين مقاله به منظور بهبود عملكرد ارتباط فراسو در شبكه ناهمگني كه از محدوديت بك‌هال در ايستگاه‌هاي پايه رنج مي‌برد، سياست دسترسي ارتباط فراسو و فروسو به صورت جدا پيشنهاد مي‌گردد. در اين نوع سياست، كاربر مي‌تواند به دو ايستگاه پايه مجزا در ارتباط فراسو و فروسو متصل گردد. به منظور بهره‌برداري كارامد از منابع شبكه و افزايش گذردهي كاربران متصل به سلول‌هاي پربار، معيار دسترسي كاربران به ايستگاه‌هاي پايه در ارتباط فراسو، برقراري تعادل بار در اين ارتباط در نظر گرفته شده است. به اين منظور شاخص ارتباط كاربران به ايستگاه‌هاي پايه و توان ارسالي آنها از حل مسأله بهينه‌سازي بيشينه‌كردن مجموع نرخ مؤثر كاربران به دست مي‌آيد. نتايج شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه با به كارگيري اين معيار، در سياست دسترسي ارتباط فراسو و فروسو به صورت جدا، شاخص تعادل بار، كارايي انرژي و متوسط نرخ مؤثر كاربران در اين ارتباط به طور قابل توجهي بهبود مي‌يابد. از آنجا كه نرم‌افزار گمز جواب دقيق مسأله بهينه‌سازي را محاسبه مي‌كند و به منظور ارزيابي كارايي الگوريتم پيشنهادي، مسأله فوق در شبكه بك‌هال با استفاده از نرم‌افزار گمز نيز حل شده است. نتايجي كه از الگوريتم پيشنهادي به دست آمده به نتايج محاسبه‌شده از نرم‌افزار گمز نزديك مي‌باشد كه نشان‌دهنده دقت مناسب الگوريتم پيشنهادي است. در ادامه نيز روشي براي بهبود تعادل بار در ارتباط فراسو در شبكه‌هاي ناهمگن كه داراي محدوديت بك‌هال مي‌باشند، پيشنهاد مي‌شود و كارايي آن مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد.