مطالعه تغييرات وزن بدن و شاخص‌هاي هيستومورفومتري اندومتر رحم در سندرم تخمدان پلي‌كيستيك القا شده به وسيله دهيدرو‌‌اپي‌اندروسترون در مدل موش سوري و درمان شده با لوتئين

زمينۀ مطالعه: استرس اكسيداتيو از عوامل دخيل در ايجاد سندرم تخمدان پلي‌كيستيك (PCOS) و افزايش وزن بدن است. لوتئين يكي از تركيبات گياهي است كه خاصيت آنتي اكسيدانتي دارد.هدف: مطالعه حاضر به منظور ارزيابي اثر لوتئين بر هيستومورفومتري اندومتر رحم و تغييرات وزن بدن در موش‌هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي‌كيستيك تجربي القا شده توسط دهيدرواپي‌آندروسترون (DHEA) انجام شد.روش‎كار: 24 قطعه موش سوري نژاد NMRI با سن 20 روز و وزن تقريبي 1714 گرم، به صورت تصادفي در 4 گروه مساوي كنترل، PCOS تجربي و گروه‌هاي PCOS تجربي و تيمار شده با 125 و 250 ميلي گرم/كيلوگرم لوتئين تقسيم شدند. دوره القاء سندرم پلي‌كيستيك 21 روز با تجويز (DHEA) Dehydroepiandrosterone به ميزان 6 ميلي گرم به ازاء 100 گرم وزن بدن در هر روز و دوره درمان با لوتئين به دنبال دوره القا به مدت 28 روز انجام شد. ميانگين وزن گروه‌ها در روز صفر، انتهاي هفته سوم (پايان تيمار DHEA) و انتهاي هفته هفتم (پايان دوره تيمار لوتئين) بررسي شد. قطر متوسط ديواره رحم، ضخامت متوسط كل ديواره رحم، ضخامت متوسط اندومتر، ميومتر و اپيتليوم رحم به همراه تعداد انشعابات غدد اندومتر به كمك ميكروسكوپ نوري مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفت.نتايج: وزن بدن در گروه PCOS در مقايسه با گروه كنترل در روزهاي 21 و 49 بصورت معني‌داري افزايش يافته بود. تيمار با 125 و 250 ميلي‌گرم/كيلوگرم لوتئين، وزن بدن را در گروه‌هاي تيمار شده با لوتئين نسبت به گروه PCOS كاهش داد (0.01 p) قطر متوسط ديواره رحم، ضخامت متوسط كل ديواره رحم، ضخامت متوسط اندومتر، ميومتر و اپيتليوم رحم به همراه تعداد انشعابات غدد اندومتر رحم در گروه كنترل در مقايسه با گروه سندرم تخمدان پلي‌كيستيك به طور معني‌داري پايين‌تر بود. استفاده از دوزهاي مختلف لوتئين سبب بهبود معني‌دار شاخص‌هاي هيستوپاتولوژي رحم بخصوص قطر متوسط ديواره رحم (0.0001 =p) نسبت به گروه PCOS شد.نتيجه گيري نهايي: لوتئين توانست اثرات مضر سندرم تخمدان پلي‌كيستيك را بر وزن بدن و شاخص‌هاي مورفومتري رحمي كاهش دهد.