پيامدهاي رفاه‌زدگي مسئولين و راه‌هاي برون‌رفت از آن از نگاه اسلام

با توّجه به اين كه رفاه و برخورداري يك جامعه، از نشانه هاي شكوفايي يك تمدّن است؛ نيل به آن از اولويت هاي هر جامعه اي در طول تاريخ بوده است. امّا در مقابل رفاه گري كه در قرآن به «اتراف» از آن ياد مي شود، يكي از موانع مهم رشد انسان به سوي كمال بوده است. هر چند رفاه گري سبب اصلاح معاش مي شود، امّا فسادِ نفس انسان و دور شدن از اخلاقيات را نيز به همراه دارد. اين پديده ي اجتماعي كه معلول علت هايي هم چون ميل طبيعي انسان و راحت طلبي، استفاده ي نادرست و نابجا از ثروت، قدرت و مديريت غلط، هر دو، مي باشد، در ميان بعضي از جوامع ايجاد شده و آن را دچار انحراف در مسائل اخلاقي، سياسي و اجتماعي مي كند. بعد از رحلت پيامبرصلي الله عليه و آله شاهد ظهور چنين پديده اي در ميان عده اي از خواص و حاكمان اسلامي بوديم.