واكاوي علل نگرش منفي برخي صوفيان خراسان به ازدواج از قرن دوم تا پنجم ه.ق. 34-15

جريان تصوف در دو اصل بيان‌شده، از آن جمله يكي پاكي دروني صوفي كه عبارت از قلب بوده براي خداوند. در مرحله دوم بايد يك صوفي در مرتبه‌اي اتحاد به وجود خداوند برسد. بناً برخي از صوفيان به همين دليل به يكي از جلوه‌اي مهم زندگي انسان كه ازدواج بوده، كم تر توّجه نموده دوري مي‌كردند، درحالي‌كه ازدواج و تشكيل خانواده براي ادامه نسل بشر اهميت خاصي در اسلام دارد؛ اين عده‌اي از صوفيان كه نسبت به ازدواج و تشكيل آن كم علاقه بوده‌اند، به دليل بعضي از الزامات خانوادگي بوده‌اند. از جمله اين كه محبت زن و فرزند را مانع بين خود و خداوند مي‌دانستند. به باور آن‌ها مشغله ي ازدواج باعث مي‌شده، كه به حب خداوند متعال كوتاهي صورت گيرد. روش كار در اين مقاله، بررسي علل نگرش منفي نزد برخي صوفيان خراسان از قرن دوم تا قرن پنجم با روش تحقيق توصيفي- تاريخي است، و البته توضيح و تشريح اين نكته كه يكي از مبناي ازدواج نكردن آن‌ها، رابطه باخدا و اهميتي كه داشته و نمي‌خواستند بين اين رابطه مانعي‌اي قرار گيرد و آن رابطه، باعث گسست رابطه باخدا شود.