سنجش و تحليل عدالت فضايي كاربري‌هاي خدمات شهري (مطالعه موردي: محلات منطقه دو شهر اردبيل)

عدالت فضايي شهر عمدتاً بر وجه توزيعي عدالت با توجه به ناهمساني‌هاي ناحيه‌اي، حفظ تعادل مناسبات انسان و محيط، برخورداري همسان شهروندان از فرصت‌ها و كاهش آثار زيان‌بار ناشي از عدم توزيع عادلانه و فرصت‌ها و امكانات در گستره‌ي سرزمين ملي با محوريت مقوله تنوع فضايي تأكيد دارد. هدف اصلي اين پژوهش بررسي و ارزيابي كاربري هاي خدمات شهري در محلات منطقه دو اردبيل مي‌باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي تحليلي مي باشد روش جمع آوري اطلاعات اسنادي و كتابخانه‌اي مي‌باشد كه از ده شاخص خدمات شهري براي نيل به هدف استفاده شده است در اين پژوهش از مدل آنتروپي شانون براي وزن دهي و اهميت شاخص‌ها و از مدل هاي ويكور و تاپسيس براي رتبه بندي و ميزان برخورداري محلات استفاده شده است با توجه به اينكه نتايج حاصل از اين دو مدل (ويكور و تاپسيس) در مواردي با هم تفاوت داشت در نتيجه براي رسيدن به نتيجه‌ي واحد در رتبه بندي و ميزان برخورداري محلات از تكنيك تلفيقي كپ لند استفاده شده كه نتايج بيانگر آن است در محلات يازده‌گانه توزيع كاربري هاي خدمات شهري نامتعادل است به طوري كه محله‌هاي هشت، چهار و نه به ترتيب در رتبه هاي اول، دوم و سوم در سطح برخوردار، محله‌هاي يك و يازده در رتبه‌هاي چهارم و پنجم در سطح نسبتاً برخوردار، محله‌هاي پنج و سه در رتبه ششم در سطح نيمه برخوردار و محله‌هاي هفت و دو در رتبه‌هاي هفتم و هشتم در سطح نيمه برخوردار و نهايتاً محله‌هاي شش و ده در رتبه آخر در سطح محروم قرار دارند. همچنين نتايج بر اساس مدل رتبه اندازه نشان داد كه از نظر جمعيت و خدمات بين محلات شهري منطقه دو، تعادل فضايي وجود ندارد بر اين اساس محله يك و سه داراي وضعيت مناسب و منطقه چهار و ده در وضعيت نامناسب قرار دارند.