تحليل اثرات برنامه‌هاي حمايت‌ مالي در تعديل نابرابري فضايي شهري، )بازكاوي تجربه سه دهه برنامه‌ريزي در شهر ريودوژانيرو(

نابرابري فضايي شهري به‌صورت اسكان غيررسمي در كشورهاي در حال توسعه نمود بيشتري دارد. سكونت گاه هاي غيررسمي باعث شكل گيري فضاهاي شهري نابرابر در ريودوژانيرو هستند، برنامه هاي زيادي با حمايت مالي فراوان در سه دهه اخير براي تعديل شكاف فضايي در شهر ريودوژانيرو تدوين شده است. اين پژوهش سعي دارد با بررسي وضعيت تغييرات شكاف فضايي از سال 1985 تا 2015 در ريودوژانيرو به اين سؤال پاسخ دهد كه آيا برنامه هاي پرهزينه توانسته نابرابري فضايي را در ريودوژانيرو كاهش دهد يا شكاف فضايي بين مناطق مختلف شهر توسط رشد هزينه هاي خدماتي تشديد شده است؟ اين تحقيق ابتدا به بازكاوي برنامه ها و رويكردهاي حمايت مالي در شهر ريو مي پردازد، سپس به تحليل وضعيت شهر در جنبه هاي مورد نظر پرداخته؛ بنابراين روش تحقيق توصيفي – تحليلي مي باشد و از آنجا كه تجربه مطالعه ريودوژانيرو مي تواند رهگشاي برنامه ريزي شهري در كشور باشد، از نوع تحقيقات كاربردي محسوب مي شود. در اين تحقيق، تحليل جنبه هاي مختلف نابرابري فضايي از روش هاي عددي مانند ضريب همبستگي، ضريب تغييرات و ضريب جيني انجام گرفته، و نمايش نابرابري فضايي با استفاده از  GIS انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه حمايت هاي مالي فراوان در ريودوژانيرو باعث بهبود زيرساخت هاي سكونت گاه هاي غيررسمي شده است و جمعيت فاولاها در دوره مطالعاتي افزايش يافته، اما تغييرات ضريب جيني قيمت مسكن نشان از افزايش شكاف فضايي بين مناطق مختلف ريودوژانيرو دارد بدين ترتيب برنامه هاي حمايت مالي نه تنها نتوانسته نابرابري فضايي را در ريو را تعديل بخشد بلكه نتيجه معكوس درپي داشته و  شكاف فضايي در اين شهر تشديد شده است.