تأثير هويت شهري در گذرهاي تاريخي با رويكرد پياده محوري نمونه موردي: گذر كوچه اتابكان

ادراك هويت، درك كيفيت‏هاى فضاهاى شهرى و احساس تعلق به محيط، اغلب از طريق پياده‏روى در محيط قابل‌دستيابي هستند. ازاين‌رو هويت‌پذيري، با ايجاد نقطه مشتركي بين گروه‏ها و نسل‌هاي مختلف سبب تشكيل هويت شهر و نتيجتاً ارتقاء هويت ساكنين مي‏شود. بافت تاريخي در شهرها يكي از موارد مرتبط با هويت محسوب مي‏شود كه متناسب با شرايط انساني و طبيعي خود نيازمند مداخله و اصلاح است، ازاين‏رو مي‏توان پياده محوري را به‌عنوان روندي مداخله‏اي در شهرها در راستاي ارتقاء هويت مكان در نظر گرفت. لذا اين تحقيق با مطالعات ميداني و با استفاده از روش توصيفي با استناد به متون و مصاديق موجود، تأثير هويت شهري در گذرهاي تاريخي با رويكرد پياده محوري را در محدوده گذر كوچه اتابكان شيراز را به‌عنوان هدف خود قرار داده است و پرسشنامه‏اي تهيه گرديد كه توسط 148 نفر از شهروندان پاسخ داده شد. عدد آلفاي كرونباخ آزمون پايايي برابر 92.9% به دست آمد و جهت تحليل اطلاعات آماري از نرم‏افزار SPSS استفاده شد كه در بخش تحليلي از آزمون‏هاي ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي ساده، تحليل واريانس و تحليل عاملي استفاده‌شده است. با توجه به داده‏هاي به‌دست‌آمده، ضريب همبستگي پيرسون 0.776 و سطح معناداري كوچك‌تر از 0.05، مي‎توان گفت كه بين معيارهاي هويت شهري و گسترش پياده محوري رابطه معني‎دار وجود دارد و بر اساس تحليل واريانس با سطح معني‏داري 0.000 بين سه متغير پياده محوري، هويت شهري و بافت‎هاي‏تاريخي رابطه معنادار وجود دارد و درنتيجه با آزمون رگرسيون خطي ساده از بين معيارهاي پياده محوري، معيار شادي‏بخش بودن با 38.7 درصد بيشترين تأثير، معيار راحتي با 8.2، معيار انعطاف‏پذيري با 3.1، معيار ارتباط با 2.6 درصد به ترتيب اهميت تأثيرگذاري بر متغير هويت شهري در بافت تاريخي مي‎باشند و با استفاده از آزمون تحليل عاملي با سطح معني‏داري 0.000، بين سه متغير هويت شهري، پياده محوري و تمايل عابران اثر متقابل معني‎دار وجود دارد و بر اساس تحليل واريانس تمايل عابران تأثير بيشتري نسبت به پياده محوري بر روي گسترش پياده محوري دارد.